[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพุธที่ ๓ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ กระผม/อาตมภาพไม่ได้ออกบิณฑบาต เนื่องเพราะว่าต้องนำรถยนต์ที่ใช้อยู่ประจำไปเข้าศูนย์ซ่อม เนื่องจากว่าได้ทำการเคลมประกันเอาไว้ตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว และนัดเข้าศูนย์ฯ กันภายในวันนี้

จะว่าไปแล้ว รถยนต์คันนี้ก็อายุสูงวัยอยู่ทีเดียว เนื่องเพราะว่าเริ่มย่างเข้าปีที่ ๘ แล้ว แต่กระผม/อาตมภาพตั้งใจเอาไว้สองอย่างด้วยกัน อย่างแรกก็คือถ้าหากว่ามีรถยนต์ไฟฟ้า ที่ชาร์จครั้งหนึ่งวิ่งได้ประมาณ ๑,๐๐๐ กิโลเมตร ถึงจะเปลี่ยนรถใหม่ หรือไม่ก็ครบ ๑๐ ปีแล้วถึงจะเปลี่ยนรถใหม่

แต่ดูท่าว่าเรื่องของรถยนต์ไฟฟ้านั้น คงต้องชะลอเอาไว้ก่อน เนื่องเพราะว่าดูเหมือนจะไม่ได้รับการสนับสนุน ทั้งจากทางรัฐบาลและเอกชนของประเทศเรา จนป่านนี้รถไฟฟ้ายังคงไปไม่ถึงไหนเลย ในช่วงหยุดยาวสิ้นปีที่ผ่านมา ก็มีปัญหาเรื่องที่ชาร์จรถไฟฟ้าไม่เพียงพอ แม้ว่าพยายามที่จะจับจองออนไลน์เอาไว้ ก็ไม่มีสถานที่ให้ชาร์จไฟได้

กระผม/อาตมภาพเองนั้น ตอนแรกตั้งใจจะทำสถานีชาร์จรถไฟฟ้าสัก ๖ หัวจ่าย ที่บริเวณหน้าวัดท่าขนุน เพื่อให้ญาติโยมที่มีรถไฟฟ้ามาชาร์จฟรี แต่เมื่อทางเจ้าหน้าการไฟฟ้าส่วนภูมิภาค พร้อมกับเจ้าหน้าที่ของบริษัทรถไฟฟ้ามาพิจารณาแล้ว ปรากฏว่าสถานที่นั้น อันดับแรก..ห่างไกลจากแหล่งกำเนิดไฟฟ้าหลัก ก็คือหม้อแปลง เป็นระยะทางเกือบ ๔๕๐ เมตร

ประการที่สองก็คือสายไฟที่เดินเข้าไปนั้น เป็นสายไฟมาตรฐานขนาด ๒.๕ เท่านั้น สายไฟสำหรับสถานีชาร์จไฟฟ้า ต้องเป็นสายใหญ่ ในเมื่อเป็นเช่นนั้น จึงต้องขยับเข้าไปภายในวัด บริเวณหมู่เรือนไทยประยุกต์ ซึ่งต้องลดจาก ๖ ช่องจ่ายไฟเหลือแค่ ๒ ช่องจ่ายไฟเท่านั้น

แต่ก็มีปัญหาอีกตรงที่เจ้าหน้าที่บอกว่า "ไฟฟ้าน่าจะไม่พอ จำเป็นที่จะต้องลงหม้อแปลงใหม่อีก ๑ ลูก" กระผม/อาตมภาพจึงต้องระงับโครงการเอาไว้ก่อน เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า วัดท่าขนุนในปัจจุบันนี้มีหม้อแปลงไฟฟ้า ๒๕๐ KVA สำหรับการใช้ไฟทั้งวัด ๑ ลูก และมีหม้อแปลงไฟฟ้าขนาด ๒๕๐ KVA สำหรับพิพิธภัณฑ์วัดท่าขนุนโดยเฉพาะอีก ๑ ลูกแล้ว ถ้าหากว่าต้องลงหม้อแปลงอีกลูก ก็รู้สึกว่าจะสิ้นเปลืองมากจนเกินไป

แล้วอีกประการหนึ่ง ถ้าหากว่าหัวจ่ายไฟฟ้าอยู่ภายในวัด ญาติโยมที่นำรถไฟฟ้ามาชาร์จได้ ก็ดูท่าจะมีแต่ผู้ปฏิบัติธรรมเท่านั้น คนทั่ว ๆ ไปก็คงจะไม่วิ่งเข้าวัดไปอีกหลายร้อยเมตร เพื่อที่จะชาร์จไฟฟ้าอย่างแน่นอน เหตุเพราะว่าอันดับแรกก็คือ ไม่รู้ว่ามีหัวจ่ายไฟฟ้าอยู่ภายในวัด ประการที่สองก็คือ อยากที่จะวิ่งตรงไปสู่เป้าหมายทีเดียวมากกว่า