[เถรี]

โบราณาจารย์จึงย่อหัวใจนวหรคุณทั้ง ๙ นี้ลงมาเป็นอักขระขึ้นมา ก็คือ

อะ ได้แก่ อะระหัง

สัง ก็คือสัมมาสัมพุทโธ แต่คราวนี้พอเขียนบาลีขอม ก็จะเป็น ส + อัง ได้แค่สังเท่านั้น เพราะว่าสัมมา ตัว ม.สะกด กับ ม. สระอา จะไปปรากฏอยู่อีกคำหนึ่ง

วิ ก็คือ วิชชาจะระณะสัมปันโน

สุ ก็คือ สุคโต

โล ก็คือ โลกะวิทู

อะ คือ อะนุตะโร ปุริสสะทัมมะสาระถิ

สะ คือสัตถา เทวะมะนุสสานัง ซึ่งเขียนแบบเดียวกัน ก็คือขึ้นด้วย ส. คือ สะ ตัวหนึ่ง แล้วก็ตามด้วย ต.สะกด ซึ่งจะซ้อนอยู่ข้างล่างด้วย ถ.ถุง ใส่สระอา จึงเป็นคนละคำกัน

พุ ก็คือ พุทโธ

ภะ คือ ภะคะวา

ถ้าหากว่าเราเข้าถึงเนื้อหาทั้งหลายเหล่านี้ มีความเลื่อมใสมากเท่าไร ความขลังความศักดิ์สิทธิ์ก็มีมากเท่านั้น

จะเห็นได้ว่า สิ่งที่กระผม/อาตมภาพอธิบายมาคร่าว ๆ หยาบ ๆ นั้น เป็นสิ่งที่มนุษย์ทั่วไปเข้าถึงได้ยากเย็นแสนเข็ญมาก เป็นสิ่งที่ทั้งเป็นคุณสมบัติเฉพาะพระองค์ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และเป็นสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อสรรพสัตว์ทั้งหลาย บาลีใช้คำว่าอัตตะหิตะ ก็คือประโยชน์ต่อพระองค์ท่านเอง กับ ปรหิตะ ก็คือประโยชน์ที่มีต่อผู้อื่น ก็คือสรรพสัตว์ทั้งหมด

ดังนั้น..พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงท่านถึงได้บอกไว้ว่า อรรถกถาจารย์ท่านเปรียบไว้ว่า พุทธคุณนั้น ถ้ามีพระพุทธเจ้าสองพระองค์บังเกิดขึ้น แล้วมาสอบถามกันว่า พุทธคุณนั้นมีอะไรบ้าง อธิบายกันเป็นเดือนเป็นปีก็ไม่จบ ท่านใช้คำว่า "ฝอยท่วมหลังช้าง" ก็คือเขียนใส่กระดาษวางไปเรื่อย จนสูงท่วมหลังช้าง ก็ยังไม่หมดความดีของพระพุทธเจ้าท่าน

พวกเราทั้งหลาย โดยเฉพาะพระภิกษุสามเณร หรือว่าแม่ชี ที่จัดอยู่ในความเป็นนักบวช ต้องเข้าถึงให้ได้ในส่วนทั้งหลายเหล่านี้ ต้องวางกำลังใจให้ได้ว่า พุทธคุณนั้นมีอยู่ในทุกอณูของอากาศ เราระลึกถึงพระองค์ท่านเมื่อไร ก็สัมผัสได้ซึ่งพุทธคุณนั้น

คราวนี้ที่เหลือก็แค่น้อมใจอัญเชิญพุทธคุณนั้นจะให้บรรจุลงที่ไหน นี่คือวิธีการปลุกเสกวัตถุมงคลที่ง่ายที่สุด ในเมื่อเราซักซ้อมทำบ่อย ๆ จนเกิดความคล่องตัว เกิดความมั่นใจขึ้น ต่อไปเราก็สามารถทำได้ทุกคน

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ สร้างพระในใจของเราให้เกิดขึ้น กำหนดใจเมื่อไร ก็เห็นภาพองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าสว่างไสวอยู่ในร่างกายของเรา หรือว่ากลมกลืนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับเรา ถึงเวลาจะช่วยเหลือใคร หรือว่าต้องการจะบรรจุพลังลงในวัตถุใด ก็แค่กำหนดใจให้ภาพพระองค์ท่านครอบใส่สิ่งนั้นเท่านั้นเอง

ถ้าสภาพจิตละเอียดพอ ได้ยินพระองค์ท่านบอกว่า "เต็มแล้ว" หรือ "พอแล้ว" ก็เป็นอันว่าจบแค่นั้น ถ้าสภาพจิตไม่ละเอียดพอ เราก็ภาวนาบท พุทธคุณ ธัมมคุณ สังฆคุณ ไป ยึดตามหลักโบราณ ก็คือว่ากันให้ครบตามกำลังวัน ถ้าเป็นวันศุกร์ก็มากหน่อย ต้องว่าถึง ๒๑ จบ..!