[เถรี]

อะไรต่อมิอะไรหลายอย่าง ถ้าหากว่าเรารู้จักมองมุมกว้าง ก็จะเห็นว่าเป็นโทษหรือเป็นประโยชน์ แล้วก็สามารถที่จะตัดสินใจได้ง่าย พอคนอื่นทักท้วง ถ้าหากพิจารณาแล้วว่าเป็นไปตามนั้นจริง ๆ ก็ให้รีบแก้ไข ไม่ใช่ไปแบกกิเลสเอาไว้ว่า "กูว่าดี คนอื่นถ้าว่าไม่ดี ก็คือขัดคอกู เราต้องทะเลาะกัน..!"

จะบอกว่าในเรื่องของการปกครองวัดนั้น เป็นเรื่อง "ขี้หมูราขี้หมาแห้ง" เยอะมาก ที่มักจะก่อให้เกิดการกระทบกระทั่งกัน เหตุก็เพราะว่าส่วนใหญ่แล้วเราแบกกิเลสไปชนกัน ทำไมไม่รู้จักพิจารณาว่า พวกเราอยู่วัดเพื่อมาลดกิเลส อะไรที่ทำให้ กาย วาจา ใจ ของเราดีขึ้น ให้รีบทำอันนั้น ไม่ใช่กี่เดือนกี่ปีก็เป็นเหมือนเดิม น่าเสียดายเวลาที่ผ่านไป เพราะถ้าหากว่าเรามีอันเป็นไปเสียก่อน ก็ "เสียชาติเกิด" ไปอีกชาติหนึ่ง แล้วก็ไม่รู้ว่าชาติต่อไปเราจะเกิดมาเป็นอะไรอีกด้วย..!

อีกเรื่องหนึ่งก็คือเรามีสำนัก ต้องเรียกว่าสาขาเพิ่มขึ้นมาอีกแห่งหนึ่ง ก็คือสำนักสงฆ์โป่งช้าง ซึ่งท่านบอส (พระสมุห์ณัฐพสิษฐ์ ปญฺญาคโม) เลขานุการรองเจ้าคณะอำเภอทองผาภูมิ (๒) จะไปดูแลอยู่ตรงนั้น พวกเราถ้าหากว่ามีวันลาพอ ก็ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันไป อันดับแรกเลย อย่างน้อยก็ได้เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง อันดับที่สองก็คือจะได้รู้จักสถานที่เอาไว้ เผื่อว่า "เคราะห์หามยามร้าย" มาถึงตัว เราต้องไปรับหน้าที่แทน ก็จะได้ไม่ลำบากมากนัก

มีวัดใหญ่อยู่แห่งหนึ่ง ซึ่งมีสาขาอยู่เป็นร้อยสาขา ท่านมีนโยบายให้ผลัดกันเป็นเจ้าอาวาสรูปละ ๒ ปี ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันไป เพื่อที่จะได้รู้จักสาขาให้ครบถ้วน ท่านที่ไม่ได้เป็นเจ้าอาวาสก็หมุนเวียนกันไปวัดโน้นบ้าง วัดนี้บ้าง ซึ่งกระผม/อาตมภาพก็เห็นว่าดี แต่ว่าต้องรู้จักระมัดระวังว่าจะเป็น "หมาจิ้งจอกขี้เรื้อน" หรือเปล่า ?

ก็คือองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสกับพระอานนท์ว่า "อานันทะ..ดูก่อน..อานนท์ เธอเห็นหมาจิ้งจอกที่นอนอยู่ใต้ต้นไม้นั่นหรือไม่ ?" พระอานนท์ก็ทูลตอบว่า "เห็นพระเจ้าข้า" พระพุทธเจ้าตรัสว่า "อีกสักครู่ หมาจิ้งจอกตัวนั้นจะออกวิ่งไปหาที่นอนใหม่" แล้วก็เป็นจริงตามนั้น พอไปหาที่นอนใหม่ได้ไม่นาน ก็วิ่งหาที่นอนใหม่อีก สาเหตุเพราะว่าหมาจิ้งจอกตัวนั้นเป็นโรคเรื้อน ทำให้ต้องคันต้องเกาอยู่ตลอดเวลา ไปนอนที่ไหนก็คิดว่าพื้นที่ตรงนั้นไม่ดี ทำให้ตัวเองคัน จึงต้องวิ่งไปหาที่นอนใหม่