[เถรี]

สมัยที่อยู่กับพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง บางครั้งท่านด่าให้แรง ๆ กระผม/อาตมภาพมาพิจารณาตั้งแต่ต้นยันปลาย ตั้งแต่ปลายยันต้น มั่นใจว่างานนี้ไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ทำไมถึงโดนด่าได้ ? ท้ายที่สุดก็สรุปลงไปได้ว่า เอ็งผิดตั้งแต่เกิดมาแล้ว ถ้าไม่เกิดมาก็ไม่โดนด่าแบบนี้..!

พอคิดตก วางกำลังใจลงได้ พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านให้หลวงพ่อเจ้าคุณอนันต์ ซึ่งตอนนั้นยังเป็นพระครูปลัดของท่านอยู่ โทรศัพท์มาบอกว่า ที่ท่านด่า เพราะว่า "ท่านย่า" สั่ง บอกว่า "ให้ช่วยด่ามันหน่อย ไอ้นี่รู้ตัวเร็ว ถ้าด่าแล้วมันระมัดระวัง จะได้ไม่พลาดให้คนอื่นเขาเล่นงานเอาได้"

แต่ขอบอกกับท่านทั้งหลายว่า เรื่องแบบนี้ถ้าเราคิดไม่ตก ก็แบกต่อไปเถอะ ครูบาอาจารย์ท่านไม่เฉลยให้เสียเวลาหรอก เนื่องเพราะว่าถ้าเฉลย ก็เหมือนอย่างกับบอกข้อสอบให้กับพวกเราทำ ไม่ใช่ทำได้ด้วยความรู้ความสามารถที่แท้จริง ผ่านไปได้ก็ไม่ใช่ของเรา กระทบใหม่ก็พังอีก..!

จึงเป็นเรื่องที่เราต้องใช้ สติ สมาธิ ปัญญา ทั้งหมดที่เรามีอยู่ เพื่อที่จะก้าวข้ามไปให้ได้ ไม่อย่างนั้นแล้ว วันแล้ววันเล่า เดือนแล้วเดือนเล่า ปีแล้วปีเล่า ก็ติดอยู่แค่นั้น ตะเกียกตะกายขึ้นมา เป็นผู้เป็นคนได้วันสองวัน พังลงไปเป็นหมาเหมือนเดิมอีกแล้ว..! ต้องให้รู้จักเข็ด รู้จักเบื่อบ้าง ครูบาอาจารย์มองดูยังเบื่อแทน รู้จักเข็ด รู้จักเบื่อ ก็จะรู้จักตั้งหน้าตั้งตาระมัดระวังไม่ให้พลาดอีก เพราะว่าสภาพที่แย่ยิ่งกว่าหมา เวลากำลังใจตกแล้ว น่าเกลียดน่าชังขนาดไหน ทุกคนก็รู้ดี..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๑๒ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)