อย่าลืมว่าม้าไม่ใช่รถยนต์ รถยนต์วิ่งกันทีหลายร้อยกิโลเมตร ยังต้องมีการหยุดพักเครื่อง แล้วที่ร้ายไปยิ่งกว่านั้น ม้ากัณฐกะเป็นสหชาติขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เจ้าชายสิทธัตถะเสด็จออกบรรพชา หรือออกมหาภิเนษกรมณ์ ตอนอายุ ๒๙ ปี แปลว่าม้ากัณฐกะก็อายุ ๒๙ ปีเช่นกัน เป็นม้าที่แก่มากแล้ว ต่อให้เก่งกล้าสุดยอดขนาดไหน คืนเดียววิ่งข้าม ๓ จังหวัดใหญ่ ๆ คิดว่าจะไหวหรือไม่ไหว ?
กระผม/อาตมภาพจึงคิดว่า ม้ากัณฐกะน่าจะอยู่ในอาการเหนื่อยตายมากกว่า อาการนี้เป็นอาการเดียวกันบุคคลที่ทรงอยู่ด้วยมโนสัญเจตนา ก็คือมุ่งมั่นต่อการงานของตน ทำให้มีแรงฮึด มีลูกอึด ลูกถึก ลูกทน เมื่อถึงเวลางานเสร็จ ตัวเองก็พับไปกับงานด้วย..!
แต่ด้วยความที่แก่มากอย่างหนึ่ง ต้องวิ่งเป็นระยะทางไกลขนาดนั้นภายในคืนเดียวอีกอย่างหนึ่ง จึงทำให้ม้ากัณฐกะ เมื่อหมดมโนสัญเจตนา คือความมุ่งมั่นว่าส่งพระลูกเจ้าของตนไปสู่จุดมุ่งหมายแล้ว กำลังที่จะประคองกายก็ไม่เหลือแล้ว จึงได้ล้มลง หัวใจวายตายเพราะความเหนื่อยอย่างหนึ่ง เพราะรู้สึกว่าหมดภาระแล้วอีกอย่างหนึ่ง
เหมือนกับที่นักข่าววิ่งส่งข่าวการศึกระหว่างกรีกกับโรมัน เมื่อส่งข่าวเสร็จ ก็ล้มลงสิ้นใจตาย จนกระทั่งก่อให้เกิดการวิ่งมาราธอน ๔๒ กิโลเมตรเศษมาจนทุกวันนี้ นั่นก็เป็นอาการเดียวกัน ดังนั้น..ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายอ่านหนังสือ อ่านตำราแล้ว รู้จักคิด รู้จักตรอง หรือหัดฟุ้งซ่านเสียหน่อย ก็จะได้รสชาติของตำราขึ้นอีกมาก
บางท่านก็ว่ากระผม/อาตมภาพทำได้อย่างไร อ่านพระไตรปิฎกไปแล้ว ๗ - ๘ จบ ขอบอกว่าถ้าเป็นคำสั่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ ท่านสั่งว่า "ถ้าเป็นไปได้..ให้แกอ่านพระไตรปิฎกปีละจบ" แต่เป็นที่น่าเสียดายว่าบวชมาจะ ๔๐ ปีแล้ว เพิ่งอ่านไปได้แค่ ๗ - ๘ จบ..!
เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าพอไปถึงพระอภิธรรมปิฎก ซึ่งเป็นเนื้อหาหลักธรรมล้วน ๆ ประมาณว่ากระดูกทั้งแท่ง ไม่มีเนื้อไม่มีน้ำเลย แล้วการที่ต้องไปแทะกระดูกอยู่ เมื่อไม่เสร็จหรือว่าไม่ทะลุปรุโปร่ง ก็ไม่อยากจะเลิก เมื่ออ่านไปถึงตรงไหนแล้วไม่มั่นใจ ก็ต้องพยายามสืบเสาะหาความรู้ให้ได้ ว่าจุดนี้เราเข้าใจถูกต้องแล้วหรือไม่ ? จึงทำให้การอ่านพระไตรปิฎกช่วงพระอภิธรรมปิฎกนั้นช้ามาก
ญาติโยมหลายคนที่เห็นในปัจจุบันนี้ กระผม/อาตมภาพอ่านหนังสือพ็อคเก็ตบุ้คประมาณ ๒๕๐ หน้าจบวันละ ๑ เล่ม แล้วก็บอกว่า "หลวงพ่ออ่านหนังสือเร็วมาก พระอาจารย์อ่านหนังสือเร็วมาก" รู้หรือไม่ว่ากระผม/อาตมภาพชะลอการอ่านลงมาแล้ว เพราะว่าโดยปกติแล้วสมัยก่อนอ่านวันละ ๔ - ๕ เล่ม..! แล้วก็ลดลงมาเหลือวันละ ๒ - ๓ เล่ม..!
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 17-01-2024 เมื่อ 00:58
|