[เถรี]

ท่านทั้งหลายต้องพึงสังวรว่า ในเรื่องของความเคารพครูบาอาจารย์นั้น บางอย่างเราก็ต้องช่วยกันรักษาภาพพจน์ของครูบาอาจารย์ไปด้วย ในเมื่อท่านบอกกล่าวมาไม่ครบ เราเห็นว่าถ้าเติมให้ครบแล้วมีประโยชน์มากกว่า ก็ใส่ลงไปได้เลย หรือว่าบอกกล่าวผิดพลาดอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือว่าชื่อคน เราก็แก้ไขได้เลย ไม่ใช่มาอย่างไรก็ไปทั้งดุ้น..! แล้วก็ไปสร้างเวรสร้างกรรมให้กับคนอื่น ถึงเวลาเขาอ่านพบ ก็จะกล่าวหาว่า "หลวงพ่อท่านนั้น หลวงปู่ท่านนี้ไม่ได้เรื่อง แค่นี้ก็บอกผิด ตั้งใจโกหกหรือเปล่า ?" ก็จะกลายเป็นการสร้างกรรมให้กับคนอื่นหนักขึ้นไปอีก

แล้วโดยเฉพาะพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ นั้น ท่านเป็นผู้ที่อยากรู้อยากเห็น ชอบค้นคว้าเป็นอย่างยิ่ง ท่านที่ฟังเสียงตามสายอยู่ก็จะได้ยินว่า ตอนเรียนนักธรรมนั้น คนอื่นถือตำราแค่ ๓ - ๔ เล่ม แต่ของท่านบอกว่าแบก ๒ รอบแล้วยังไม่หมดเลย..! เพราะว่าถ้าตำราอ้างอิงถึงหนังสือเล่มไหน ท่านก็จะไปค้นเอามาอ่านด้วย

ในเมื่อท่านเองเป็นบุคคลที่นิยมการค้นคว้า กระผม/อาตมภาพซึ่งอยากได้ความรู้ที่สมบูรณ์ก็ต้องค้นคว้าไปด้วย แล้วถ้าทำแบบนั้น ก็ต้องไม่ไปใส่ใจใน "เสียงนกเสียงกา" เนื่องเพราะว่าบุคคลทั้งหลายเหล่านั้น นอกจากจะหาความก้าวหน้าไม่ได้แล้ว ยังแส่หาความเดือดร้อนใส่ตัวอีกต่างหาก แต่พอมีสิ่งดี ๆ ที่เกิดขึ้น ดีไม่ดีก็อมไปเป็นความดีของตนเอง ไม่เคยให้เครดิตเลยว่ากระผม/อาตมภาพเป็นผู้ที่ค้นคว้ามาจนครบถ้วนอย่างที่เห็นกันในปัจจุบัน

แต่ว่าเรื่องพวกนี้ กระผม/อาตมภาพก็ไม่ได้ใส่ใจ เพียงแต่ว่าบอกกล่าวให้ท่านทั้งหลายได้ทราบเอาไว้ ว่าวันนี้ที่ใช้ฤกษ์ดิถีพิฆาตไป ก็เพราะว่าเป็นสำนักสงฆ์หรือว่าเป็นวัดนั่นเอง ไม่ได้มีผลร้ายเหมือนอย่างกับบรรดาญาติโยมที่เอาไปใช้กับบ้าน แล้วอีกอย่างหนึ่ง ตัวเจ้าสำนักก็รับไหวอยู่แล้ว ข้าวสารแค่ ๑๐๐ กิโลกรัม ไม่ได้หนักเกินไปสำหรับท่าน..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๑๙ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)