[เถรี]

ในเมื่อไม่ได้ทำงาน ก็ต้องกินบุญเก่า เอาเงินเก็บมาใช้ไปเรื่อย ๆ ท้ายสุดก็หนักใจ เพราะว่าเงินจะหมดแล้ว..! ปรากฏว่าพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านเมตตาให้หวย ความจริงท่านให้แบบที่คนไม่รู้ ? แต่ด้วยดวงกระผม/อาตมภาพที่จะได้เงินก็เลยฟังเข้าใจ เพราะว่าท่านอาจารย์ยกทรง (นายวีระ งามขำ) ท่านมีหน้าที่ถามคำถามต่าง ๆ ที่มีผู้สงสัย แล้วเขียน "จดหมายน้อย" ฝากเอาไว้ พร้อมทั้งรายงานยอดผู้ปฏิบัติมโนมยิทธิว่าได้กันกี่คน

วันนั้นท่านก็รายงานในช่วงประมาณบ่าย ๒ โมงว่า วันนี้มีผู้ฝึกมโนมยิทธิ สามารถที่จะขึ้นไปกราบพระที่จุฬามณีได้ ๙๘ คน แล้วท่านอาจารย์ยกทรงก็ถามต่อว่า "ออกไหมครับหลวงพ่อ ?" ก็ทำเอาโยมฮากันทั้งบ้านสายลม หลวงพ่อท่านบอกว่า "เอาอย่างนี้สิ เอา ๙๘ ไปจาก ๓๐๐ เหลือเท่าไรหว่า ?" บรรดาญาติโยมทั้งหลายคงตั้งสติไม่ทัน ก็เลยไม่มีใครตอบ หลวงพ่อท่านบอกว่า "ไอ้ขี้หมา..แค่นี้ก็คิดไม่ทัน..!" แล้วท่านก็เปลี่ยนเรื่องไปเลย กระผม/อาตมภาพ ก็คิดว่าเหลือ ๒๐๒

ด้วยความที่พอช่วยงานที่บ้านสายลมเสร็จแล้ว เนื่องจากว่าเป็นวันอาทิตย์ช่วงบ่าย กระผม/อาตมภาพก็มักจะไปดูแลแม่ซึ่งไปพักอยู่ที่บ้านยาย หลังไปรษณีย์บางกอกน้อย จึงนั่งรถไป ผ่านหน้ากองสลาก เพื่อที่จะข้ามสะพานพระปิ่นเกล้าไปฝั่งบางกอกน้อย พอเห็นกองสลากก็นึกได้ เลยลงรถเมล์ตรงนั้น

ด้วยความที่เข้าใจว่า ผู้ขายแต่ละรายจะมีสลากอย่างเก่งก็ ๒ เล่ม ก็แปลว่า ถ้ามีเลข ๒๐๒ ก็มีไม่เกิน ๒ ใบ เมื่อเขาถามว่า "พี่จะเอาเลขอะไร ?" ก็บอกไปว่า "๒๐๒" แต่ทำไมปากหลุดไปว่า "มีเท่าไรก็เอา" ก็ไม่รู้ ?!

ปรากฏว่าพ่อค้าแม่ค้าสะกิดต่อ ๆ กันไปว่า "ใครมี ๒๐๒ รีบเอามา พี่เขาเอาหมดเลย..!" ได้มาปึกเบ้อเริ่ม เกือบจะไม่มีเงินจ่ายให้เขา..! ต้องบอกว่าด้วยความรักศักดิ์ศรี ในเมื่อกูหลุดปากไปแล้ว เขาเอามาให้เท่าไรก็ต้องซื้อ โดยที่ไม่รู้ว่าเป็นตัวเลขที่เพิ่งออกไปแล้ว เขาขายไม่ได้ เพราะว่าสมัยก่อนนั้น เลขท้าย ๓ ตัวหมุน ๕ ครั้ง เลข ๒๐๒ เพิ่งออกครั้งที่ ๕ ไป จึงไม่มีใครซื้ออยู่แล้ว..!