[เถรี]

คราวนี้เมื่อจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อย กระผม/อาตมภาพก็โหนรถเมล์ต่อไปที่บ้านยาย แต่น้าบอกว่า "แม่ไปอยู่ที่บ้านกำแพงแสนโน่น" ก็คือไปอยู่กับพี่ชายคนโต จึงนั่งรถเมล์ตามไปหาแม่ที่กำแพงแสน จังหวัดนครปฐม พอรุ่งขึ้นก็กลับมาพร้อมกับน้องชาย ซึ่งปัจจุบันก็คือพระครูธรรมธรแสงชัย กนฺตสีโล เจ้าสำนักสงฆ์ถ้ำทะลุ

ในระหว่างที่อยู่บ้านกับแม่ ก็คุยกันเรื่องซื้อหวย แล้วก็ลืมไป ไม่ได้นึกถึง ปรากฏว่าขากลับ พอโหนรถเมล์ผ่านหน้ากองสลาก น้องชายมองไปบอกว่า "เฮ้ย..พี่ถูกหวยนี่หว่า..!" กระผม/อาตมภาพก็สงสัย แหงนไปมอง ปรากฏว่า ๒๐๒ ออกซ้ำ จากงวดที่แล้วเป็นหมุนครั้งที่ ๕ งวดนี้เป็นหมุนครั้งที่ ๒ ก็เลยได้เงินมาก้อนใหญ่ สามารถอยู่รอดต่อมาได้

จึงกลายเป็นว่าตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แต่ละงวดก็จะซื้อล็อตเตอรี่ครั้งละ ๑ คู่ ซึ่งถ้าเป็นภาษาพ่อค้าแม่ค้าก็คือ ๒ ใบ เผื่อไว้ว่าบุญพาวาสนาช่วย ก็จะได้ถูกหวยกับเขาอีก แต่เมื่อได้ยินพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านบอกอย่างนั้น จึงตัดสินใจเลิกเสียตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา ก็แปลว่าไปหลงอบายมุขอยู่ไม่ถึงปี..!

คราวนี้ถ้าหากว่าพระภิกษุสามเณรของเรายังมีความโลภอยู่แบบนั้น ก็แปลว่า ความเป็นพระเป็นเณรของเรามีน้อย ความเป็นฆราวาสมีมากกว่า จึงต้องระมัดระวังเอาไว้ แล้วโดยเฉพาะถ้าเป็นนโยบายของผู้อำนวยการสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ โอกาสที่ลูกน้องจะปฏิบัติจริงก็มีมาก ใครเผลอไปซื้อให้เขาเห็น อาจจะมีการถ่ายรูป หรือบันทึกเสียงเอาไว้ ความสุขความเจริญอาจจะมาถึงตัวเร็วกว่าที่คิด..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๒ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)