[เถรี]

แต่ว่าในตอนนั้นท่านทั้งหลายต้องเข้าใจว่า ในด้านของคณะสงฆ์นั้น เพิ่งจะกำหนดอำเภอสังขละบุรี แยกออกจากอำเภอทองผาภูมิไม่นาน สมัยที่พระเดชพระคุณพระเทพเมธากร ยังเป็นพระมหาณรงค์ ปริสุทโธ ป.ธ. ๓ ยังไม่ใช่ ป.ธ. ๔ ท่านเป็นเจ้าคณะตำบลเกาะสำโรง ซึ่งปัจจุบันอยู่ในเขตอำเภอเมืองกาญจนบุรี

ปรากฏว่าพื้นที่ที่ท่านดูแลก็คือครึ่งหนึ่งของอำเภอเมืองกาญจนบุรี ขึ้นมาทางไทรโยค ทองผาภูมิ ยันสังขละบุรี..! นั่นคือพื้นที่ของตำบลเกาะสำโรง แล้วพอมาตอนหลังหลวงปู่สายของเรา ได้ทำหน้าที่เจ้าคณะตำบลไทรโยค ก็แปลว่าหลวงปู่สายท่านก็ต้องดูแลตั้งแต่อำเภอไทรโยค อำเภอทองผาภูมิ ไปถึงอำเภอสังขละบุรีเช่นกัน

จึงเป็นเรื่องปกติ ที่เวลาท่านทำหน้าที่ เพราะว่ามีความคล่องตัวในเรื่องของหนังสือราชการ เนื่องจากท่านเคยทำหน้าที่ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ในกรมรถไฟหลวงสมัยนั้น ก่อนที่จะมาบวชอย่างหนึ่ง อีกอย่างหนึ่งก็คือดูแลพื้นที่มาก่อน รู้ดีว่าสถานที่ไหนมีวัดอะไร ใครเป็นเจ้าอาวาส มีอุปนิสัยใจคออย่างไร จึงทำให้บริหารได้ง่ายกว่ามาก

แต่ถึงขนาดนั้น หลวงปู่ท่านก็กรำงานจนกระทั่งสังขารไม่ไหว ท้ายที่สุดได้หลวงพ่ออุตตมะ ซึ่งได้รับพระราชทานสัญชาติไทยจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๙ ขึ้นมาเป็นเจ้าคณะอำเภอสังขละบุรีแทน ภาระของหลวงปู่สายจึงลดลงมาเหลือแค่อำเภอทองผาภูมิเท่านั้น

เมื่อเสร็จจากการเจริญพระพุทธมนต์และฉันเพลแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ต้องนำเอาวัตถุมงคล ก็คือเหรียญหลวงพ่อสมเด็จองค์ปฐมยิ้มรับทรัพย์ เนื้อชิน พิมพ์ใหญ่ จำนวน ๒,๐๐๐ เหรียญ ไปมอบให้ที่วัดกาญจนบุรีเก่า เพื่อเป็นของชำร่วยในงานวันฌาปนกิจศพคุณแม่สำราญ ครุฑวงศ์ โยมมารดาของพระเดชพระคุณพระเทพปริยัติโสภณ, ดร. เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี

จากนั้นก็ขอตัววิ่งไปวัดท่าพะเนียดกุญชร บ้านท่าพะเนียด ตำบลแก่งเสี้ยน อำเภอเมือง จังหวัดกาญจนบุรี เพื่อรดน้ำศพพระครูกาญจนวิสุทธิคุณ (หลวงพ่อปาน ปริปุณฺโณ) อดีตเจ้าอาวาสวัดท่าพะเนียดกุญชร อดีตที่ปรึกษาเจ้าคณะตำบลแก่งเสี้ยน ซึ่งมรณภาพด้วยอายุ ๘๐ ปี พรรษา ๖๐