[เถรี]

แล้วก็เป็นเรื่องอัศจรรย์อยู่อย่างหนึ่งว่า ตอนแรกได้ยินผู้ใหญ่บอกว่า "อาหารที่เซ่นผีแล้วจะไม่มีรสชาติ เพราะว่าผีกินไปหมด" เมื่อถึงเวลาเสร็จจากการเซ่นผี มีการจุดประทัดเรียบร้อยแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ลองนำอาหารที่เหลือมากินดู รู้สึกว่าไม่มีรสชาติจริง ๆ ก็คือจืดชืดไปหมด แม้กระทั่งเนื้อไก่ เคี้ยวเข้าไปก็รู้สึกเหมือนกับเคี้ยวกระดาษก็ไม่ปาน ก็ได้แต่คิดว่า อาจจะเป็นเพราะทำอาหารกันตั้งแต่ช่วงสาย ๆ กว่าที่จะทำพิธีเซ่นไหว้เสร็จก็หลายชั่วโมง อาหารที่เย็นแล้ว รสชาติก็อาจจะจืดชืดเป็นธรรมดา

แต่พอไปเจอบรรดาเปรตบ้าง อสุรกายบ้าง ที่ตะเกียกตะกายเสาะหาอาหารสำหรับตนเอง เห็นบรรดาอสุรกายทั้งหลายกินซากสัตว์ ก็กินในลักษณะที่ว่าแหว่งหายไปเป็นตัวเลย แต่ครั้นถึงเวลาเขาเห็นเราแล้ว ตกใจเตลิดหนีไป เมื่อใช้สายตาปกติมองดู ก็ยังเห็นซากสัตว์เป็นตัวอยู่เหมือนเดิม เมื่อไปกราบเรียนถามพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง ท่านบอกว่าพวกนี้เขากินในส่วนของนามธรรม ในเมื่อกินในส่วนของนามธรรม บางทีก็เป็นแค่กลิ่นหรือว่ารส ไม่ใช่เป็นรูปที่โดนกินลงไป ดังนั้น..รูปที่เหลืออยู่ บางทีก็ไม่มีรสอะไรเหลือเลย อย่างอาหารที่เขาไหว้ผีตอนสารทจีน เป็นต้น

กระผม/อาตมภาพก็เพิ่งจะเข้าใจในตอนนั้นเองว่า ในเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ บรรดาเปรต อสุรกาย ตลอดจนสัมเวสีทั้งหลาย เขากินในส่วนของนามธรรม จึงให้น้องชาย ซึ่งปัจจุบันคือพระครูธรรมธรแสงชัย กนฺตสีโล เจ้าสำนักสงฆ์ถ้ำทะลุ ลองไปกินเหล้าที่เซ่นผีดู เนื่องเพราะว่าตอนนั้นน้องชายยังไม่เว้นของพวกนี้ ส่วนกระผม/อาตมภาพนั้นกินของพวกนี้ไม่ได้เลย น้องชายจัดการซดเหล้าขาวไป ๑ ถ้วย แล้วก็บอกว่า "กลิ่นยังมีนะครับ แต่รสเหมือนกับน้ำเปล่า ไม่รู้สึกว่าบาดคออะไรเลย"

กระผม/อาตมภาพถึงได้มั่นใจว่า บรรดาพวกผีที่มากิน ตามที่เราเห็นด้วยมโนยิทธิ กับข้าวปลาอาหารที่เป็นวัตถุซึ่งเราจับต้องได้นั้น เขากินในส่วนที่เราจับต้องไม่ได้ ก็คือในส่วนของนามธรรมไป ในส่วนของรูปนั้นยังคงอยู่ แต่ว่าก็มีรสชาติที่เปลี่ยนแปลงไป เพราะว่าส่วนของนามธรรมนั้นหายไปแล้ว

อีกส่วนหนึ่งที่อยากจะบอกกล่าวในที่นี้ก็คือ มีบางวัดตั้งโต๊ะไหว้เจ้าด้วย กระผม/อาตมภาพเห็นแล้วก็งง ๆ เนื่องเพราะถ้าหากเรายึดพระรัตนตรัยเป็นหลัก การที่ไปไหว้เจ้า ไม่แน่ว่าอาจจะทำให้หลุดจากสรณคมน์ไปเลยก็ได้ เนื่องเพราะว่า "เจ้า" ส่วนมากที่กระผม/อาตมภาพเจอมานั้น ก็เป็นเทวดาชั้นต่ำ คำว่าเทวดาชั้นต่ำ ก็คือยังมีเทวดาที่มีศักดานุภาพเหนือกว่า คอยคุมเป็นชั้น ๆ ขึ้นไป