[เถรี]

คำว่า "ยันต์รูปองค์พระ" นี้ บางคนก็เรียกง่าย ๆ ว่า "ยันต์น้ำเต้า" เนื่องเพราะว่าจะเริ่มจากพระบาทก่อน จึงมีคาถาในขณะที่สักยันต์หรือว่าเขียนยันต์ว่า ปาทะพุทธา ปะนะชายะเต

เมื่อเขียนมาตรงกลางก็มีคาถากำกับว่า องคะพุทธา ปะนะชายะเต แล้วเมื่อเขียนถึงบนสุด ก็มีคาถากำกับว่า สีสะพุทธา ปะนะชายะเต ก็แปลว่ามีการกำหนดหน่วงจิต นึกถึงภาพองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อความขลังความศักดิ์สิทธิ์นั่นเอง แต่ว่าถ้าหากว่าเราไม่มีการยึดถือ ไม่มีข้อห้ามที่จะระมัดระวัง ก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าจะเอาความศักดิ์สิทธิ์นั้นมาจากไหน ?!

ก่อนหน้านี้ในช่วงวัยรุ่น กระผม/อาตมภาพศึกษาพระคาถาเลขยันต์ต่าง ๆ พระคาถาอิติปิ โสฯ ๘ ทิศ ก็จะมีการแยกใช้งานแต่ละทิศไป ก็คือ

บทแรกที่ว่า อิ ระ ชา คะ ตะ ระ สา เรียกว่า กระทู้เจ็ดแบก ตามที่กระผม/อาตมภาพศึกษามา อาจจะไม่ตรงกับผู้อื่นมากนัก เป็นบทที่ช่วยให้อยู่ยงคงกระพัน

บทที่ ๒ ติ หัง จะ โต โร ถิ นัง เรียกว่า ฝนแสนห่า ช่วยให้แคล้วคลาดปลอดภัย ประมาณว่าอยู่ท่ามกลางฝนตกหนัก เม็ดฝนก็ยังกระทบร่างกายไม่ได้

บทที่ ๓ ปิ สัม ระ โล ปุ สัต พุท เรียกว่า นารายณ์เคลื่อนสมุทร ตรงจุดนี้เอาไว้เสกน้ำมนต์ ถอนคุณ ถอนของต่าง ๆ บางทีก็เสกน้ำลายใต้ลิ้น ในการเกลื่อนหัวฝี สูญหัวฝีด้วย

บทที่ ๔ โส มา ณะ กะ ริ ถา โธ เรียกว่า นารายณ์ถอดจักร เอาไว้ใช้ลักษณะคล้ายคลึงกับบทที่สามเช่นกัน

บทที่ ๕ ภะ สัม สัม วิ สะ เท ภะ เรียกว่า นารายณ์ขว้างจักรตรึงไตรภพ เอาไว้เสกหวาย หรือเสกขมิ้น ตีผี จี้ผี ไล่ผีให้ออกจากร่างกาย

บทที่ ๖ คะ พุท ปัน ทู ธัม วะ คะ เรียกว่า นารายณ์พลิกแผ่นดิน เอาไว้สำหรับใช้เวลาต้องคดีความ กลับจากร้ายให้กลายเป็นดี

บทที่ ๗ วา โธ โน อะ มะ มะ วา เรียกว่า ตวาดป่าหิมพานต์ ใช้ในทางมหาอำนาจ เป็นนะจังงัง

บทสุดท้าย อะ วิช สุ นุต สา นุส ติ เรียกว่า นารายณ์แปลงรูป ใช้สำหรับเวลาอยู่ท่ามกลางศัตรู ทำให้อีกฝ่ายหนึ่งจดจำไม่ได้ว่าเราเป็นใคร โดยเฉพาะถ้ามีความคล่องตัว สามารถหน่วงจิต นึกถึงภาพบุคคลอื่นมาทดแทนตัวเราได้ เรานึกถึงผู้หนึ่งผู้ใด ใบหน้าของเราก็จะคล้ายคลึงกับผู้นั้น ต่อให้เดินอยู่ท่ามกลางศัตรูหมู่มาก เขาก็จะจดจำเราไม่ได้

แต่พอมาภายหลัง ได้ศึกษากับพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ท่านให้ภาวนา ภะ สัม สัม วิ สะ เท ภะ บอกว่าเป็นบทตวาดป่าหิมพานต์ เอาไว้สำหรับใช้ขับไล่ไสยศาสตร์..!