[เถรี]

แต่ว่าเราท่านทั้งหลาย ถ้าหากว่าเรียนบาลี เราไม่มั่นใจว่าเราจะขยัน ไม่มั่นใจว่าครูจะดี แถมยังไม่มั่นใจว่าบุญจะดีอีกต่างหาก ถ้าอย่างนั้น เราท่านก็คงต้องอาศัยความขยันของตนอีกทาง ก็คือ "ไม่ได้เล่ห์ต้องเอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ ต้องเอาด้วยคาถา"

โบราณท่านให้ภาวนาคาถาช่วยในการเรียน ซึ่งนักเรียนบาลีทั่ว ๆ ไปก็จะใช้คาถาพระสุนทรีวาณี หรือบางท่านกล่าวว่าคาถานางฟ้าผู้พิทักษ์พระไตรปิฎก ซึ่งมีดังนี้ มุนินทะ วะทะนัมพุชะ คัพภะสัมภวะ สุนทะรี ปาณีนัง สะระณัง วาณี มัยหัง ปิณะยะตัง มะนัง เป็นสิ่งที่นักเรียนบาลีส่วนใหญ่จะใช้ภาวนากัน เพื่อให้เกิดสมาธิและรู้แจ้งปรุโปร่ง เพื่อที่จะได้ทำบาลีได้ถูกต้อง

แต่ว่าถ้าเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ก็จะใช้คาถาท่านปู่พระอินทร์ ก็คือ สหัสสะเนตโต เทวินโท ทิพจักขุง วิโสทายิ โดยที่ถึงเวลาแล้วรับข้อสอบมา อย่าเพิ่งอ่าน ให้คว่ำข้อสอบลง ภาวนาคาถานี้ ๓ จบก่อน เมื่อพลิกขึ้นมาอ่านคำถามแล้ว ถ้ายังคิดว่าทำไม่ได้ ให้คว่ำลง แล้วว่าอีก ๗ จบ หลังจากนั้นแล้ว อยากจะทำอะไร อยากจะเขียนอะไร ก็ให้ตะลุยไปเลย..!

เมื่อกระผม/อาตมภาพนำมาใช้ ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้เรียนนักธรรมชั้นเอก ซึ่งสมัยโน้นยากมาก ตัวเองเจ็บไข้ได้ป่วยด้วยมาลาเรีย แม้แต่แรงจะหายใจก็ยังไม่มี จึงต้องภาวนาคาถาท่านปู่พระอินทร์นี้ แต่ได้รับเพิ่มมาเป็น สหัสสะเนตโต เทวินโท ทิพจักขุง วิโสทายิ อิกะวิติ พุทธะสังมิ โลกะวิทู ปรากฏว่าถึงเวลาแล้วเหมือนกับลอกข้อสอบเลย เพราะว่าเขียนได้ตรงตามคำตอบเกือบทุกคำ..!

ในปัจจุบันนี้ เมื่อได้รับคำสั่งให้สร้างเหรียญเสริมปัญญา ก็มีพระคาถาเสริมปัญญาเพิ่มขึ้นมา แต่ว่าพระคาถานี้ท่านบอกให้ภาวนา ๑๐๘ จบ ก็คือ ปัญญาเสฏฐัง ปัญญาพะลัง ปัญญาปาสาทิโก ปัญโญภาโส ปัญญาปัชโชโต ปัญญาระตะนัง ภูริปัญโญ มหาญาณัง สัมปะฏิจฉามิ
ใครชอบบทไหน ก็สามารถใช้บทนั้นได้ แต่ว่าเรื่องของคาถานั้น ต้องการคนขยันและสม่ำเสมอ ไม่ใช่ถึงเวลาฉุกเฉินแล้วค่อยไปภาวนา ถ้าลักษณะอย่างนั้น มักจะโดน "สนิมกิน" ไม่มีทางที่จะใช้งานได้อย่างใจแน่นอน จึงต้องภาวนาทุกวัน เคยทำกี่จบก็ต้องเท่านั้นจบ แล้วเคล็ดลับมีอย่างไร ก็ต้องทำไปตามนั้น ไม่เช่นนั้นแล้วก็จะไม่ประสบความสำเร็จอย่างที่หวัง

สำหรับวันนี้เลยเวลามามากแล้ว จึงขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๑๖ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)