[เถรี]

เรื่องพวกนี้ที่ตกใจมากก็คือ ถ้าหากว่าติดตัวมาขนาดนี้ กระผม/อาตมภาพเดินผ่านเครื่องเอ๊กซเรย์ก็ไม่ดัง เจ้าหน้าที่ตรวจลูบคลำไปทั้งตัว ทั้งด้านหน้า ทั้งด้านหลัง ทั้งบน ทั้งล่าง ก็ไม่เจอ ก็แปลว่าเพิ่งจะมาเมื่อคืนนี้เองตอนที่กระผม/อาตมภาพหลับ ก็ต้องกราบขอบพระคุณหลวงปู่ หลวงพ่อและครูบาอาจารย์ทุกท่าน ที่เมตตาตามมาคุ้มครอง แต่เมื่อเล่าให้คนอื่นฟัง มีเสียงคอมเม้นท์มาว่า "ท่านน่าจะอยากเที่ยวบ้าง" จนกระผม/อาตมภาพออกอาการ "น้ำตาจิไหล..!"

สำหรับวันนี้นั้น ในช่วงเช้าอากาศที่เมืองซาปายังอยู่ที่ ๗ องศาเซลเซียส แต่ว่าพวกเราต้องรีบตื่นกันแต่เช้า เนื่องจากวันนี้ต้องเดินทางไปให้ถึงเมืองนิงบินห์ ซึ่งอยู่ห่างไป ๔๐๐ กว่ากิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางประมาณ ๘ ชั่วโมง แปลว่าเราจะเดินทางจากเหนือลงใต้ แม้ว่าจะเป็นเขตเวียดนามเหนือเหมือนเดิม แต่ว่ายังอยู่ทางด้านใต้ พวกเราจึงต้องตื่นตั้งแต่ตี ๕ วางกระเป๋าให้เรียบร้อยตอน ๖ โมงเช้า แล้วไปรับประทานอาหารด้วยกัน

เมื่อเสร็จสรรพเรียบร้อย รถก็มารับพวกเราเพื่อที่จะไปส่งที่รถบัสใหญ่ แต่ปรากฏว่ามินิบัสคันที่รับกระผม/อาตมภาพและคณะนั้น ต้องวนอยู่ถึง ๒ แห่ง เนื่องเพราะว่าที่จอดรถประจำทั้ง ๒ แห่งนั้นเต็มหมดแล้ว แต่ไม่มีรถของเรา เพราะว่าช่วงนี้เป็นวันเสาร์อาทิตย์ คนขึ้นมาเที่ยวเมืองซาปามากเป็นพิเศษ ต้องวนออกไปจนถึงสวนผักทางด้านนอกเมือง จึงเจอรถของพวกเราอยู่ที่นั่น..!

เมื่อรอจนกระทั่งทุกคนมาพร้อมแล้ว พวกเราก็ออกเดินทาง เป็นการเดินทางที่มีความสุขและสนุกสนานมาก เพราะว่าหยุดทุกชั่วโมง และทุกสถานที่ซึ่งเราหยุดนั้นก็คือร้านขายของที่ระลึก ถ้าเป็นบ้านเราต้องอาศัยห้องน้ำตามปั๊มน้ำมัน แต่ว่าที่เวียดนามนี้ ต้องอาศัยห้องน้ำตามร้านขายของที่ระลึก ซึ่งส่วนใหญ่แล้วรถที่มาจอด ลูกค้าก็ต้องซื้อข้าวของติดมือไปบ้างอยู่แล้ว

กระผม/อาตมภาพเองก็ยังซื้อพวงแขวนที่เป็นรูปองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เจ้าแม่กวนอิม ตลอดจนกระทั่งท่านกวนอู ไปทั้งหมด ๓ ชิ้น ในราคาชิ้นละ ๑๐๐,๐๐๐ ด่อง แม้จะคิดเป็นราคาแล้วว่า อยู่ที่ประมาณ ๑๕๐ - ๑๖๐ บาท แต่ก็ถือว่าซื้อไปเป็นของที่ระลึก เนื่องเพราะว่าญาติโยมทำบุญทุกวัน ทำให้กระผม/อาตมภาพที่แลกเงินเวียดนามมาแค่ ๒,๐๐๐ บาทไทย ตอนนี้กลับมีเงินเวียดนามอยู่ในตัวหลายล้านด่อง..!