[เถรี]

รุ่นของกระผม/อาตมภาพเรียนที่แม่เกย โดยที่เริ่มต้นว่า

แม่เกยหมู่ปักษา......ค้อนหอยหาปลาในวน

กระหรอดหัวโขนขน..............ยองหย็อยย่องข้องเกี่ยวหนาม

แซงแซ็วจับไซร้ขน...............ซุ่มซ่อนบนต้นมะขาม

ชูหางกางปีกงาม.................เมื่อยามบินผินอัมพร ฯลฯ

เป็นต้น

ดังนั้น..ถ้าหากว่าใครที่อายุน้อยกว่า ๖๔ ปีลงมา กระผม/อาตมภาพมั่นใจว่าไม่ได้เรียน เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าน้องชาย ปัจจุบันนี้ก็คือพระครูธรรมธรแสงชัย กนฺตสีโล เจ้าสำนักสงฆ์ถ้ำทะลุ เป็นนักเรียนชั้นประถมปีที่ ๗ รุ่นสุดท้าย รุ่นถัดมาก็เหลือแค่ชั้นประถมปีที่ ๖ เท่านั้น

ดังนั้น..บุคคลที่จะได้เรียนจึงมักจะต้องเป็นรุ่นที่เก่าพอ แก่พอ อย่างเช่นรุ่นของพระครูธรรมธรแสงชัย ซึ่งอายุ ๖๓ ย่าง ๖๔ ปี หรือว่ารุ่นของกระผม/อาตมภาพที่อายุ ๖๕ ย่าง ๖๖ ปี เป็นต้น

แต่ว่าตัวของกระผม/อาตมภาพนั้น อ่านหนังสือหมดห้องสมุดตั้งแต่เรียนอยู่ชั้นประถมปีที่ ๒ จึงได้คุ้นเคยกับเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ซึ่งท่านพระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย) นั้นก็ได้มีการอารัมภบท เป็นโคลงเป็นกลอนขึ้นมาก่อน แล้วหลังจากนั้น ก็เริ่มเข้าเนื้อหาของสัตว์เท้ามาก คือเกิน ๔ เท้า โดยกล่าวว่า

สัตวจำพวกหนึ่งสมญา พหุบาทา

มีเท้าอเนกนับหลาย

เท้าเกินกว่าสี่โดยหมาย สองพวกภิปราย

สัตวน้ำสัตวบกบอกตรง

ตะบองพลำใหญ่ยง อยู่ในป่าดง

ตัวดุจตะขาบไฟแดง

มีพิษมีฤทธิเรี่ยวแรง พบช้างกลางแปลง

เข้าปล้ำเข้ารัดกัดกิน

ตะขาบพรรณหนึ่งอยู่ดิน พรรณหนึ่งอยู่ถิ่น

สถานแลบ้านเรือนคน ฯลฯ

เหล่านี้เป็นต้น