[เถรี]

เมื่อได้ยินดังนั้น หลวงพ่อวัดญวนท่านจึงกล่าวว่า "ถ้ามีงานสำคัญก็ไม่เป็นไร สามารถที่จะไปก่อนงานหรือว่าหลังงานก็ได้" กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่กราบพระมหาเถระ ที่ทั้งต่างนิกายและต่างวัย ท่านเองก็ยังมีเมตตา งานวัดท่าขนุนท่านก็ไปไม่ขาด แต่พองานของท่าน เรากลับไม่สามารถที่ไปจะตอบแทนท่านได้ แล้วกราบลาออกมาทางด้านนอก ท่ามกลางเสียงกำชับกำชาจากพระเถรานุเถระว่า "รบกวนช่วยส่งรูปให้ด้วยครับ"

กระผม/อาตมภาพก็ยังนึกขำอยู่ในใจ เนื่องเพราะว่าปัจจุบันนี้น้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) ผู้ที่มีหน้าที่เป็นพลขับให้กระผม/อาตมภาพ ได้ทำหน้าที่ไปทุกอย่าง แม้กระทั่งการถ่ายรูปงาน ในการถ่ายรูปงานนั้น ก็มักจะรู้จังหวะว่า จังหวะไหนควรที่จะถ่าย จังหวะไหนควรที่จะเว้น แล้วก็มุมไหนที่ควรมี มุมไหนที่ซ้ำกันมากก็เว้นไป เป็นต้น จึงทำให้ทางคณะสงฆ์จังหวัดกาญจนบุรี ลามไปถึงคณะสงฆ์ภาค ๑๔ เมื่อถึงเวลาเห็นถ่ายรูป ก็มักจะบอกว่า "ช่วยส่งให้ด้วย" เหล่านี้เป็นต้น

สิ่งที่ท่านทั้งหลายได้ฟังมา ประการที่ ๑ ก็คือกระผม/อาตมภาพทำไมถึงต้อง "แหกขี้ตา" ไปทำวัตรเช้า ท่านทั้งหลาย..พวกเราเองนั้น มักจะให้แต่อาหารกาย ไม่ได้ให้อาหารใจแก่ตนเองเลย ในเมื่อจิตใจของเราหิวโหยแล้ว ถ้าเราไม่หาอาหารดี ๆ ให้กิน จิตใจของเราก็จะไปหากินเอง แล้วมักจะได้ รัก โลภ โกรธ หลง เข้าไปเป็นอาหารจำนวนมาก เราจึงควรที่จะหาความดีใส่ตัวของเรา เป็นอาหารใจไว้ทุกเช้า เนื่องเพราะว่าเวลาเช้าเป็นเวลาที่สำคัญที่สุด ถ้ามีสิ่งดี ๆ เข้าสู่ใจแล้ว สิ่งที่ไม่ดีก็ไม่สามารถเข้าสู่ใจของเราได้

ครั้นเดินทางกลับมาถึงที่พัก เข้าไปทำหน้าที่ผู้ตรวจการณ์ในเว็บไซต์วัดท่าขนุน แล้วก็เกิดอาการ "น้ำตาจิไหล" เนื่องเพราะว่าอุตส่าห์กัดฟัน นำเอาสุดยอดเบี้ยแก้ของประเทศไทย คือเบี้ยแก้หลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว และเบี้ยแก้หลวงปู่รอด วัดนายโรง เจ้าของเครื่องรางสะท้านแผ่นดิน "เบี้ยขลังวัดนายโรง" ที่ตนเองหามาด้วยความยากลำบากไปลงเอาไว้ ซึ่งระยะหลังการลงวัตถุมงคลแต่ละชิ้น กระผม/อาตมภาพก็ต้องมานั่งลุ้นว่า "จะได้คืนหรือไม่ ?" ถ้ามีผู้รู้คุณค่าเห็นเข้า ก็มักจะรีบคว้าไปทันที..!