[เถรี]

แล้วโดยเฉพาะในปัจจุบัน การอ่านบางอย่างก็อ่านผิดเพี้ยนไปจากสมัยที่กระผม/อาตมภาพเรียนอยู่ อย่างเช่นว่าอักษรสูงนำอักษรต่ำ ให้ออกเสียงจัตวา อย่างเช่นว่า อัจฉรา (อัด-ฉะ-หรา) ที่แปลว่านางฟ้า แต่ว่าปัจจุบันนี้อ่านกันว่า อัด-ฉะ-รา ตามแบบของบาลีกันหมด เพราะว่าคำว่า อัจฉรา มาจากภาษาบาลีแปลว่านางฟ้า ในเมื่อเปลี่ยนค่านิยมจากการอ่านภาษาไทยมาเป็นภาษาบาลี ก็จะทำให้ท่านทั้งหลายบางทีก็สับสนกับชีวิต แต่ว่าเด็กรุ่นใหม่นั้นสามารถที่จะอ่านได้ถูกต้องทันที

อักษรสูงนำอักษรต่ำอย่างเช่นว่า สวิง (สะ-หวิง) สวาย (สะ-หวาย) ในเมื่อมี ส.เสือ ที่เป็นอักษรสูง นำ ว.แหวน ที่เป็นอักษรต่ำ ก็จะทำให้ออกเสียงจัตวา ก็คือเสียงที่กำกับด้วยไม้จัตวา ที่กระผม/อาตมภาพฟังแล้วเครียด เพราะเด็กสมัยนี้เรียกว่าเครื่องหมายบวก..! หรือว่า สลา (สะ-หลา) ที่แปลว่า หมาก เป็นต้น

ในเมื่อเป็นเช่นนี้คำว่า อัจฉรา (อัด-ฉะ-หรา) ปัจจุบันนี้อ่านว่า อัด-ฉะ-รา ก็ทำให้หลักภาษาไทยของเราผิดเพี้ยนกันไปหมด ทำไมถึงไม่อ่านให้ถูกต้องก็ไม่ทราบ ?

แล้วยิ่งมาในสมัยที่บรรดา "แช็ต" ต่าง ๆ เจริญรุ่งเรือง กระผม/อาตมภาพเข้าไปอ่านคอมเม้นท์ของแต่ละท่านแล้ว ก็ยังขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ว่าถ้าเป็นครูสอนภาษาไทย พ่อจะฟาดให้ตูดลายเลย..!

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าแต่ละท่านล้วนแล้วแต่เขียนอักขระวิบัติ ภาษาวิบัติ อะไรพิลึกพิลั่นออกมามากมายไปหมด จนต้องมานึกถึงท่านศาสตราจารย์พิเศษจำนงค์ ทองประเสริฐ ราชบัณฑิต หรือว่าท่านอาจารย์แม่สุนีย์ (รศ.สุนีย์ สินธุเดชะ) ถ้าหากว่ารุ่นนี้ไปเรียนกับท่าน มีหวังโดนบิดพุงเขียว หรือว่าดึงกันหูยานไปข้างหนึ่ง..! ก็ได้แต่ค่อย ๆ แก้ไขกันไป ในขอบเขตที่กระผม/อาตมภาพรับผิดชอบอยู่ นอกเหนือจากนั้น คงต้องปล่อยให้เป็นภาระของกระทรวงศึกษาธิการต่อไป

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันเสาร์ที่ ๑๖ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)