[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๑๘ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ ช่วงนี้พวกเราลากันค่อนข้างจะมาก กระผม/อาตมภาพลองดูรายชื่อคร่าว ๆ ประมาณ ๒๐ รูป ถ้าเป็นวัดอื่นลากันขนาดนี้ก็ล่มจมไปแล้ว ยังดีที่พระของวัดท่าขนุนเราค่อนข้างจะมาก

ว่าแต่จองเหรียญเสริมปัญญากันทันหรือเปล่า ? ไอ้ตัวเล็กมักจะออกในเวลาที่เราไม่คิดว่าจะออก เมื่อวานนี้กระผม/อาตมภาพกำลังอยู่ในงานของวัดถ้ำมงกุฎ (เขาทะลุ) ส่วนวันนี้กำลังอยู่ในงานศพของท่านวินเต ชาคโร พระลูกวัดหินแหลม กว่าจะรู้ว่าเปิดจองก็ปาไป ๒๐ กว่าหน้าแล้ว..! ก็เป็นเรื่องปกติ เนื่องเพราะว่าพวกเรายุติธรรมมากจนเกินไป ก็คือแม้แต่กระผม/อาตมภาพ ถ้าอยากได้ก็ต้องเข้าไปจองเอง

ในเรื่องของวัตถุมงคลนั้น กระผม/อาตมภาพไม่ได้หนักใจ อะไรที่พระท่านสั่ง อย่างไรก็จำหน่ายได้ แต่ตอนนี้ที่หนักใจก็คือ เกรงว่าไม่ทันจะเสก สงครามก็จะปะทุรุนแรงเสียก่อน ท่านอย่าลืมว่าชุดนี้ก็คือเหรียญเสริมปัญญา ซึ่งจะว่าไปแล้วก็คือ ช่วยในเรื่องการเรียนการศึกษานั่นเอง

แต่เนื่องจากวันเสกคือวันเสาร์ ๕ ตรีวัน เป็นวันเสาร์ขึ้น ๕ ค่ำ เดือน ๕ ปีที่ ๕ คือปีมะโรง แล้วพอดีกับสภาวะโลกของเราค่อนข้างจะไม่ปกติ กระผม/อาตมภาพก็เลยตั้งใจจะกราบขอบารมีพระให้ท่านสงเคราะห์ ช่วยเหลือเรื่องการป้องกันอันตรายจากภาวะสงครามด้วย

แต่รู้สึกโลกเราจะสงบเกินไป ก็เลยมีผู้นำบางประเทศอยากรบมาก..! ต้องบอกว่าไอ้พวกไม่เคยลำบาก ไม่เคยอยู่แนวหน้า ไม่รู้หรอกว่าในสภาพแบบนั้นชีวิตแทบจะไม่มีราคาอะไรเลย กระผม/อาตมภาพอยู่แนวหน้าปีกว่า ทั้ง ๆ ที่โดยภารกิจแล้วคนละ ๑ ปีเท่านั้น

เหตุที่ต้องอยู่ถึงปีกว่า เพราะว่าตอนช่วงนั้นมีการปะทะต่อเนื่อง ข้างบ้านของเราคือกัมพูชา หรือที่เรียกง่าย ๆ ว่าเขมร ได้รับความช่วยเหลือจากเวียดนาม หรือที่เรียกกันแบบเข้าใจง่าย ๆ ว่าญวน ซึ่งตอนนั้นประเทศเวียดนามตั้งใจจะยึดประเทศไทยด้วย

พวกกระผม/อาตมภาพเองได้รับอบรมในการป้องกันพื้นที่ของเรา ถ้าทำตามแผน ต่อให้เวียดนามสามารถยกกองทัพทะลุทะลวงเข้ามาได้ ก็ไม่เกินสระบุรี เพราะว่าพวกเราทั้งหมดพร้อมที่จะเผยไม้ตายสุดท้ายในช่วงนั้น แต่ยังดีที่ว่าพื้นที่ชายแดนแถวตาพระยา อรัญประเทศ ไล่ไปจนถึงละหานทรายของบุรีรัมย์ เป็นพื้นที่ดินค่อนข้างอ่อนถึงอ่อนมาก ถามว่าอ่อนขนาดไหน ? ขนาดรถจอดอยู่เฉย ๆ ก็จมถึง "คัสซี" เลย..!