[เถรี]

พอปลายเดือนมีนาคม หลวงพ่อท่านถามว่า "ไอ้หนู..พ่อต้องการพระบวชแก้บนสามรูป เอ็งจะบวชให้พ่อได้ไหม ?"

สำหรับหลวงพ่อแล้ว ได้ก็คือได้ ไม่ได้ก็คือไม่ได้ อาตมายังอุตส่าห์ถามว่า "หลวงพ่อจะเอานานไหมครับ? " ท่านก็บอกว่า "ไอ้ขี้หมา..บวชแก้บนใครเขาจะเอานานกัน อย่างเก่งก็ไม่เกินเจ็ดวันหรอก"

กราบเรียนท่านว่า "ถ้าอย่างนั้นผมขอคิดดูก่อน" ถ้าปกติตอบอย่างนี้หัวแตกแน่นอน ท่านก็หัวเราะ บอกว่า "ไม่เป็นไร..รอพ่อกลับจากนิวซีแลนด์ค่อยให้คำตอบก็ได้"

ก็มานั่งตรองว่า เราอยากบวชมานานแล้ว แต่ไม่กล้าบวช เพราะดันไปเห็นนักบวชลงนรกกันมานักต่อนัก เห็นมาตั้งแต่ตัวเองอายุยังไม่ถึง ๒๐ เห็นแล้วสยอง จำนวนนักบวชในนรกแน่นกว่าหัวพวกเราในบ้านอนุสาวรีย์ตอนนี้เสียอีก เหมือนกับเปิดกล่องไม้ขีดแล้วเห็นหัวไม้ขีดอย่างไรก็อย่างนั้น

เรื่องของการบวช อาตมาหนีสุดชีวิตมาตลอด พอแม่ถามว่าเมื่อไรจะบวชให้ ก็บอกว่า "ไม่เอาหรอกแม่...กลัว" คราวนี้หลวงพ่อท่านเอ่ยปาก ท่านต้องการจริง ๆ และต้องการในช่วงวาระที่คนขาดด้วย ถ้าช่วงที่แชร์ชม้อยคล่อง ๆ ลองท่านเอ่ยปากสิ เต็มใจบวชกันเป็นร้อย แต่ตอนนี้เหลือไม่กี่คน...ท่านต้องการแค่สามคน..แต่กลายเป็นเยอะ...

ก็มาถามตัวเองอีกว่า ที่เอ็งไม่บวชเพราะอะไร ? กลัวลงนรก กลัวลงนรกเพราะอะไร ? ศีลพระมีเยอะ เดี๋ยวรักษาไม่ไหว ตรองไป ๆ สมัยโบราณศีลพระ ๒๒๗ ข้อ อภิสมาจารอีกไม่รู้เท่าไร ท่านเป็นพระอรหันต์กันมานับไม่ถ้วน ตอนนี้กำไรในกระเป๋าเอ็งตั้งเท่าไร ? ศีลเกี่ยวกับภิกษุณี ศีลเกี่ยวกับการสร้างที่อยู่อาศัย ศีลเกี่ยวกับการทำของใช้ส่วนตัว มีต้นทุนกำไรอยู่ในกระเป๋าขนาดนี้แล้ว ถ้าจะลงนรกก็เอาละวะ..!

เรามีกำไรมากกว่าคนโบราณตั้งเยอะ คนโบราณศีลมากกว่านี้เขายังไปพระนิพพานกันไม่รู้เท่าไร ในเมื่อต้นทุนเราเยอะขนาดนี้แล้วถ้าจะลงนรกก็ยอม ตัดสินใจ..บวชก็บวช

พอหลวงพ่อท่านกลับจากนิวซีแลนด์ อาตมาก็ไปรับท่านที่สนามบินดอนเมือง กราบท่านแล้วบอกว่า "หลวงพ่อครับ..ที่หลวงพ่อจะให้ผมบวช ตกลงว่าผมบวชครับ หลวงพ่อจะให้ผมไปวัดวันไหนครับ ?" ท่านก็บอกว่า "ถ้าพร้อมก็ไปเลยสิ.." อาตมาโดดขึ้นรถตามท่านไปเลย มีแค่ผ้าติดตัวไปชุดเดียวเท่านั้น นอกนั้นไปหาเอาข้างหน้า..!