[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๒๒ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ ขอพูดถึงเรื่องที่กำลังโด่งดังอยู่ในโซเชียล คือการเสียชีวิตของพระเอกร้อยล้าน คุณวินัย ไกรบุตร ซึ่งเปลี่ยนชื่อเป็น "หัฒศนัย" เพื่อสะเดาะเคราะห์ แต่ก็ต้องทนเป็นโรคร้ายอยู่ ๕ - ๖ ปี

คราวนี้จากการที่มีหลายคนเขาวิพากษ์วิจารณ์กันก็คือว่า "ในเมื่อไปทำการแก้กรรมกับท่านอาจารย์ไพศาล แสนไชยแล้ว ทำไมคุณเมฆยังตายอีก ?" สงสัยว่าคนถามเอาอะไรคิด ? ถ้าหากว่าไปหาหมอแผนโบราณ หมอแผนปัจจุบัน หมอผี หมอพระแล้วไม่ตาย คนก็ล้นโลกไปนานแล้ว..!

การตายของคน ถ้าหากว่าเป็นไปในพระบาลีก็คือ ประการที่หนึ่ง หมดอาหาร (อาหารกฺขย) อาหารในทีนี้มีทั้งกวฬิงการาหาร อาหารก็คือข้าว น้ำ ขนม เหล่านั้นเป็นต้น ผัสสาหาร คือลมหายใจเข้าออก วิญญาณาหาร อาหารคือรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส และธรรมารมณ์

บางคนไม่เข้าใจว่าทำไมขาดรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ธรรมารมณ์ แล้วถึงตาย ? เนื่องเพราะว่าโดยปกติแล้วคนเราเสพเสวยในส่วนของวิญญาณาหาร อาหารของจิตวิญญาณ อย่างเช่นว่าเห็นรูปสวย ๆ ก็รู้สึกใจฟู ชื่นใจ มีกำลังใจก็อยู่ต่อได้ ได้ยินเสียงเพราะ ๆ ได้กลิ่นหอม ๆ ได้อาหารรสอร่อย ได้สัมผัสที่ถูกใจ หรือว่าได้คิดฟุ้งซ่านในเรื่องที่ตนเองชอบ

เราจะเห็นว่านักโทษเด็ดขาดบางคนที่โดนขังคุกมืดมัก "เฉาตาย" เพราะว่าขาดอาหารที่มาในรูปลักษณ์ของ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส และธรรมารมณ์ ดังนั้น.สัตว์ทั้งหลายถ้าหากว่าขาดอาหารก็ตาย

ประการที่สอง หมดอายุ..ตาย บาลีว่า อายุกฺขย อย่างเช่นว่ามนุษย์โลกเราในปัจจุบันมีอายุ ๑๐๐ ปีเป็นประมาณ ก็คือตั้งแต่สมัยพุทธกาลเป็นต้นมา

คราวนี้อรรถกถาจารย์ท่านใช้วิธีคำนวณว่าผ่านไป ๑๐๐ ปี อายุขัยของบุคคลจะลดลง ๑ ปีดังนี้ไปเรื่อย ๆ เมื่อผ่านพุทธกาลมา ๒,๕๐๐ กว่าปี อายุขัยก็ลดลงไป ๒๕ ปีเศษ ถ้าหากว่าใครอยู่ถึงอายุ ๗๔ ปีครึ่งโดยประมาณ ก็ถือว่าอยู่ครบอายุ คราวนี้ก็มีเกินบ้าง มีขาดบ้าง ตามบุญตามกรรมของแต่ละคนที่ทำมา ดังนั้น..ในส่วนของการหมดอายุนี่ ถือว่าเป็นไปโดยธรรมชาติ