[เถรี]

ดังนั้น..ท่านทั้งหลายจะเห็นว่า จริง ๆ แล้วในการปฏิบัติกรรมฐานนั้น จะเป็นสมถกรรมฐานก็ตาม หรือวิปัสสนากรรมฐานก็ตาม ในส่วนของลมหายใจเข้าออกหรืออานาปานสตินั้น สามารถที่จะสร้างความสุขให้เราทั้งในปัจจุบัน คือ ถ้าอารมณ์ใจทรงตัวตั้งมั่น จิตไม่ส่งส่ายวุ่นวาย เราก็จะมีความสงบ ความสุข ความเยือกเย็นทั้งกาย วาจา และใจ

ความสุขในอนาคต คือถ้าอารมณ์ใจทรงตัวตั้งมั่นตั้งแต่ปฐมฌานขึ้นไป เราก็ไปเกิดเป็นพรหมชั้นต่าง ๆ ตามกำลังของเราได้ และก่อให้เกิดประโยชน์สูงสุด ก็คือว่า สามารถที่จะตัดกิเลสเป็นสมุจเฉทปหานเข้าพระนิพพานได้

โดยเฉพาะความพิเศษอีกส่วนหนึ่งก็คือว่า บุคคลที่มีความชำนาญในอานาปานสติจริง ๆ นั้น สามารถรู้วันตายของตนเองได้ แม้ว่าการรู้วันตายนั้นจะไม่ใช่สาระแก่นสารในการปฏิบัติ แต่บุคคลที่มั่นใจ รู้ และเชื่อแน่ว่าตนเองจะต้องตายนั้น ย่อมเป็นผู้ที่ไม่ประมาทในชีวิต มีแต่จะเร่งปฏิบัติภาวนา เร่งการพิจารณาให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป จนกระทั่งท้ายสุดก็ไปสู่จุดหมายของตนคือพระนิพพานได้

ดังนั้น..ในวันนี้ให้ท่านทั้งหลายกำหนดความรู้สึกของตนอยู่ที่ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก หายใจเข้าผ่านจมูก..ผ่านกึ่งกลางอก..ไปสุดที่ท้อง หายใจออกจากท้อง..ผ่านกึ่งกลางอก..มาสุดที่ปลายจมูก จะใช้คำภาวนาอย่างไรก็ได้ที่เราถนัดและชอบใจ หายใจเข้ากำหนดรู้ลมพร้อมกับคำภาวนา หายใจออกกำหนดรู้ลมพร้อมกับคำภาวนา ให้ทุกท่านกำหนดความรู้สึกเอาไว้อยู่แค่ลมหายใจเข้าออก อย่าให้เคลื่อนในสู่อารมณ์อื่น ให้กำหนดรู้อย่างนี้ กำหนดภาวนาอย่างนี้ไปเรื่อย จนกว่าจะได้สัญญาณบอกว่าหมดเวลา


พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺปญฺโญ
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันเสาร์ที่ ๓ เมษายน ๒๕๕๓