ตอนนั้นเป็นเวลาบ่าย ที่บ้านซอยสายลมของเรานั่นแหละ แล้วพ่อก็พูดว่า
"เออ คิดแค่นี้ลูก คิดแค่นี้ไปนิพพานกันแน่ ไม่ต้องคิดมาก อย่าให้เหมือนกับคนบ้าบางคนที่คอยแต่จะคิดว่า เมื่อไรครูบาอาจารย์จะแสดงฤทธิ์ทายใจมัน เออ..คิดอย่างนั้นไปนรกลูก ! เพราะอะไร..เพราะความเลวของตัวเองมีเต็มตัวเต็มหัวใจ ไม่เคยคิดจะละออก ความดีของศีล ของพระรัตนตรัยไม่เคยคิดน้อมนำเข้ามาเป็นที่พึ่ง ความตายจ่อจมูกอยู่ไม่เคยคิดหวาดระแวงในความตาย จะได้มุ่งสู่พระนิพพานเสียชาตินี้"
หลวงตานี่ เหงื่อแตกเลย ก้มหน้าต่ำง้ำพื้นเลย แล้วพ่อก็ส่งท้ายให้อีก....
"มันจะให้ครูบาอาจารย์ทายใจมัน ทายที่ว่ามันคิดได้ไม่เกินหมาคิด ครูเขาพูดออกไปแล้วกิเลสมันหมดไปจากใจไหม ศีลจะผ่องใสขึ้นไหม จะเบื่อร่างกายหรือจะหลงใหลทะนงในชีวิตร่างกายมากขึ้น ความคิดระยำอย่างนั้นใครอย่าเอาอย่างลูกเอ๊ย"
จบครึ่งม้วน...ม้วนต้วนเลย !
ลูกหลานฟังแล้ว คิดว่าพ่อเรามีญาณหยั่งรู้หรือไม่ลูก?
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย เถรี : 08-02-2011 เมื่อ 22:50
|