โยมผู้หญิงป่วยเป็นอัมพาตมาเดือนเศษ ลูกสาวสองคนกับลูกชายหนึ่งคนที่เป็นหนุ่มเป็นสาวแล้วช่วยกันดูแลแม่ ดูท่าแล้วโยมผู้หญิงขาดกำลังใจอย่างมาก ท่านนาวินแบ่งน้ำสรงพระพักตร์หลวงพ่อพระมหามุนีให้ ส่วนอาตมามอบพระบรมสารีริกธาตุให้ไป ๕ องค์ โยมดีใจจนร้องไห้ตามเคย...
รับเลี้ยงอาหารเช้าที่เป็นกาแฟกับปาท่องโก๋ แล้วลาโยมออกเดินทาง โยมผู้ชายยัดเยียดค่าอาหารกลางวันมาให้ กำชับว่าถ้าผ่านมาขอให้แวะให้ได้ ออกมานอกเมืองเจอด่านบุญ เขาเอาคนมาแต่งตัวเป็นช้าง เห็นทีแรกนึกว่าช้างจริงซะอีก เลยหยุดดูแกเต้นระบำ ก่อนจะร่วมทำบุญเป็นค่าแสดงของเขา จากนั้นเติมน้ำมันที่ปั๊ม ได้มา ๔ แกลลอน...
ด่านบุญเมืองตัตกง(เนินค่าย) เอาคนมาแต่งตัวเป็นช้าง เต้นระบำเรียกคนทำบุญ
โซยุนท์ควบรวดเดียวมาฉันเพลที่เมืองตองงู (คนไทยเรียก ตองอู) ค่าอาหารที่โยมจ่ายมาให้ ทำให้เกิดความสามัคคีขึ้นมาใหม่ ถ้าเขาไม่มานั่งด้วย อาตมาก็จะปล่อยให้จ่ายเองให้เข็ด..! อาหารพม่าหนักไปทางไก่ ปลา เนื้อ ตักมาให้เป็นชิ้นโต ๆ มีผักแถมให้โต๊ะละ ๑ จาน โต๊ะของเราผักจะหมดเกลี้ยงทุกที ร้านนี้เป็นจุดจอดรถทัวร์จึงมีคนเข้ามาก แต่ส้วมสกปรกชะมัดเลย..!
ยอดโชเฟอร์ชะลอรถเมื่อผ่านปั๊มเถื่อน ถามราคาแล้วแค่แกลลอนละ ๒๖๐ จั๊ต เลยตุนเต็มที่ แถมใส่ถังมาอีก ๕ แกลลอน เงินหมดเกลี้ยงแล้วจ้า..! หน้าร้านเขาขายของกระจุกกระจิก ท่านนาวินจ้องเขม็งอยู่ที่หลอดเล็ก ๆ อย่างสนใจ “อะไรน่ะ...?” “น้ำมันทานาคาครับ” นี่เขาก้าวหน้าขนาดสกัดน้ำมันทานาคากันได้แล้วหรือ..?
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 23-06-2010 เมื่อ 03:20
|