[ลัก...ยิ้ม]

คำสารภาพเรื่องอารมณ์จิตเลว *เกี่ยวกับพระรูปหนึ่ง*

เมื่อวันจันทร์ที่ ๑๒ ก.ค. ๒๕๓๖ เพื่อนของผมท่านก็สารภาพว่า จิตของท่านยังมีอารมณ์เลวอยู่ เมื่อกระทบกับเรื่องของพระรูปนั้น ยอมรับว่าจิตมันอดหวั่นไหวไม่ได้ เพราะจิตมันชอบเกาะเลวมากกว่าเกาะดี หลวงพ่อฤๅษี ท่านก็เมตตามาสอนว่า

๑. “เป็นธรรมดา เพราะการเกิดมาแต่ละครั้ง นานนับอสงไขยกัปนับไม่ได้นั้น จิตมันเกาะติดอกุศลมากกว่ากุศล เกาะชั่วมากกว่าเกาะดี ยิ่งอารมณ์โกรธ เกลียด แค้น พยาบาทด้วยแล้ว มันเกาะฝังใจเลยทีเดียว เขาด่า จนคนด่ามันตายไปแล้ว แต่ใจของเราก็ยังจำคำด่าของเขาไว้ ไม่ลืมจนตายอีกนั่นแหละ”

๒. “ทีนี้ไอ้เรื่องเกาะดี มันมักจะขี้ลืม คำสอนของพระพุทธเจ้า มันไม่เอา เดินชนพระพุทธเจ้าตายแล้วกี่องค์ สอนเท่าไหร่ก็ไม่เอามาใคร่ครวญ เข้าหูซ้ายไปทะลุหูขวา ไหลออกไปเรื่อย คือ ไม่เอาสิ่งที่เป็นสาระมาเป็นสาระ เสือกไปเอาสิ่งที่ไม่เป็นสาระมาเป็นสาระ และชอบพูดกันจริง ๆ นะ ไอ้ธรรมทางโลกที่เลว ๆ เรื่องธรรมะที่นำไปสู่ความพ้นทุกข์ไม่ค่อยจะคุยกันเลย” (ก็คิดว่า มันอดไม่ค่อยได้ค่ะ)

๓. “ก็แน่ละสิ จิตมันชิน ปากมันชิน ติดโลก ติดเลว ไม่วาง ไม่ละสักที มันก็หยุดไม่ได้ อดไม่ได้ เก็บเลวไปเรื่อย มันดีหรือไม่ดี” (ก็รับว่าไม่ดี)