[ลัก...ยิ้ม]

๙. “ศัตรูภายนอกมาทวงหนี้คืน ก็ชดใช้เขาไป จิตเรามีแต่อภัยทาน ประกาศความเป็นมิตรอยู่ในจิตตลอดเวลา ศัตรูภายในคืออารมณ์ใจร้าย ที่ร้อนไปด้วยไฟภายใน ๓ กองนี้ เราก็พยายามเลิกถอนความเป็นศัตรูนี้ ให้ออกไปเสียจากจิต ประกาศอิสรภาพของจิตให้เป็นไทมากขึ้นตามลำดับ อารมณ์เกิดก็พยายามระงับตัดทิ้งไป เพื่อเป็นชัยชนะแก่จิตตนเอง หาความเที่ยงที่หมดทุกข์ให้แก่จิตของตนเอง”

๑๐. “พยายามเข้านะลูก หนีศัตรูไปอยู่กับญาติที่พระนิพพานดีกว่า เคารพในกฎของกรรมเข้าไว้ จิตจะไม่ต่อกรรมไปตำหนิกรรมนอกตัวให้เป็นโทษ ให้เป็นทุกข์อีก หยุดโทษภายนอก หันมาโทษจิตของตนเอง แก้ไขตรงจิตของตนเอง มันชั่วมาก ร้ายมากแก้ไขให้ได้ เพียงจิตสงบและเที่ยงที่อารมณ์ จะไม่เกิดอีกด้วยไฟ ๓ กองเท่านี้ เอ็งก็สามารถไปนิพพานได้ พบญาติอยู่กับญาติอย่างเป็นสุข ดีกว่าพบศัตรู อยู่กับศัตรูมีแต่เป็นทุกข์”

๑๑. “อ้อ! อย่าลืมศัตรูภายนอก ศัตรูภายในคืออารมณ์จิต ที่ร้อนไปด้วยไฟ แต่อย่าลืมศัตรูตัวร้ายคือร่างกายตัวเอง ที่จิตมันหลงยึดมั่นถือมั่นอยู่นี่สิ จงอย่าลืม นี่แหละตัวยึดมั่นถือมั่น อะไรมากระทบร่างกายเป็นไปไม่ได้ ไฟ ๓ กองลุกไหม้จิตทุกที อย่าลืมเอามรณานุสติ กายคตานุสติ อสุภกรรมฐาน ทำลายความยึดมั่นถือมั่นในร่างกายนี้ลงด้วย ศัตรูร้ายตัวนี้เผลอเมื่อไหร่ หลงมันมากทุกที คิดว่าเป็นเรา เป็นของเราทุกที ตัวนี้อันตรายอย่างใหญ่หลวง อย่าลืม”