ท่านว่า "คนเราอยากรู้ อยากเห็น อยากลอง ไม่เชื่อ หัวดื้อ เห็นคนอื่นทำได้ แต่ตัวเองไม่ยอมศึกษา มัวแต่เฉยอยู่ ไม่รักตัว มัวแต่มองคนอื่น จับผิดคนอื่นอยู่ ไม่จับผิดตนเอง ยังจะเป็นคนอยู่หรือ?"
ข้าพเจ้าสะดุ้ง เอาเข้าแล้ว ว่าเราแน่ เริ่มดัดสันดานเราอีกแล้วหรือนี่ ได้รำพึงในใจ แต่ก็วางเฉยไม่พูดไม่โต้ตอบ หลวงพ่อท่านจึงกล่าวต่อว่า "อะไร ๆ ในโลกนี้ มีอีกมากที่คนไม่รู้ ค้นไม่พบแล้วยังอวดรู้ การได้ร่ำเรียนมาสูง ๆ แล้วมานั่งทะนง อวดตัวว่าเก่ง ช่างน่าเสียใจจริง ๆ" หันมาถามข้าพเจ้าว่า "จริงไหม" ได้ตอบหลวงพ่อว่า "จริงกระมัง" ท่านหัวเราะแล้วให้ไปพักผ่อน
แต่เห็นท่านนั่งสมาธิอยู่ที่เดิมทั้งคืน นั่งหลับตาไม่ไหวกายแม้แต่น้อย เพราะข้าพเจ้านอนอยู่ข้างท่าน นอนไม่หลับ คิดทั้งคืนในสิ่งที่พบเห็น คิดสับสนไปหมด เราอยู่ที่นั่น ๕ คืน ในคืนหนึ่งข้าพเจ้าแอบกระซิบกับหลวงพ่อว่า เคยได้ยินเขาเล่าว่า "พระเก่ง ๆ ท่านไปบิณฑบาตข้าวทิพย์เทวดาจริงไหม?" ท่านตอบว่า "จริง"
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย ลัก...ยิ้ม : 08-07-2010 เมื่อ 13:01
|