[ลัก...ยิ้ม]

หลวงพ่อไปบิณฑบาตข้าวทิพย์

ข้าพเจ้าจึงถามหลวงพ่อว่า "หลวงพ่อทำได้ไหม?" ท่านไม่ตอบ เพียงแต่ถามข้าพเจ้าว่า "อยากกินหรือ?" ข้าพเจ้าตอบท่านว่า "อยากมากเลย จะมีบุญไหมหนอ?" หลวงพ่อท่านยิ้ม ไม่พูดต่อ แต่ท่านบอกว่า "ตัวของข้าพเจ้านั้น ตั้งแต่อดีตชาตินิสัยไม่เคยเปลี่ยน ชอบลอง ชอบแสวงหาสิ่งแปลก ๆ และขี้เกียจปฏิบัติ เที่ยวไปทั่ว หลวงพ่อเที่ยวตามดูแลไม่ไหว" ข้าพเจ้าฟังแล้วไม่ค่อยเข้าใจ ท่านพูดเป็นปริศนา เพียงแต่เก็บไปคิดอยู่หลายเดือนว่า หลวงพ่อพูดอะไร? หมายความว่าอย่างไร? เก็บไว้ในใจ จะต้องถามให้รู้ให้ได้

ด้วยความฉลาดของหลวงพ่อ ท่านทิ้งข้อคิดไว้ให้เพื่อเป็นหนทางจะชักนำให้ปฏิบัติธรรมต่อไปคือ ค่อย ๆ สร้างศรัทธาทีละน้อย ดูเหมือนว่าหลวงพ่อค่อย ๆ ขัดเกลาจิตใจของข้าพเจ้า อย่างท้าวสามนให้เสนานำดอกกุหลาบแดง ไปล่อให้เจ้าเงาะเข้าเมืองเพื่อเลือกคู่ ท่านแสดงอิทธิฤทธิ์เพื่อกระตุ้นความสนใจในตัวข้าพเจ้า ให้ขับพลังตัวนี้ให้ออกมาจากจิตของข้าพเจ้า ให้ฝึกให้ได้ ม้าพยศก็ยังสามารถปราบได้ สามารถฝึกให้ออกศึกได้ เพราะท่านจะคอยติดตาม ตั้งแต่กราบท่านเป็นครั้งแรก มีอุบายอะไรยากจะเดาใจท่าน แต่ท่านเริ่มออกจากวัดมาพักกับข้าพเจ้า ท่านคิดสร้างสำนักในป่าเพื่อแสดงปาฏิหาริย์ให้ดู

เช้าวันใหม่ รุ่งอรุณตีห้าหลวงพ่อท่านเริ่มห่มจีวร ได้ถามท่านว่า "หลวงพ่อไปไหน?" ท่านตอบว่า "ไปบิณฑบาต" ถามท่านว่า "ที่ไหน? อยู่ในป่าไม่มีบ้านคน" ท่านตอบสั้น ๆ "บนอากาศ" แล้วท่านก็จัดแจงห่มจีวรให้เป็นระเบียบ เตรียมบาตรไว้พร้อม

เมื่อเรียบร้อยแล้วท่านนั่งลง ที่แปลกเท่าที่สังเกตได้ เช้าวันนั้นชาวบ้านที่ไปด้วยต่างหลับสนิท โดยปกติคืนก่อน ๆ ตีสี่ทุกคนตื่นเตรียมอาหารแล้ว วันนี้หลับสนิทกันทุกคน เว้นข้าพเจ้าที่ตื่นมาคุยกับหลวงพ่อถึงเรื่องต่าง ๆ จิปาถะที่จะพูดคุย ข้าพเจ้าเก็บความสงสัยไว้ในใจ!!!