หลวงพี่:เป็นอย่างไรบ้าง หายหน้าหายตาไปเลย
ทัดฤทธิ์: รถติดครับ ไปส่งลูกชายไปโรงเรียน ขากลับเวลามันเฉียดฉิวทุกทีขอรับ ถ้าวันไหนเอารถยนต์ไป ก็กลับมาใส่บาตรหลวงพี่ไม่ทันขอรับ
หลวงพี่:ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรมากหรอก ถ้าดูว่าพอจะทันก็แวะซื้อ แล้วไม่ต้องกลับไปใส่ปิ่นโตที่บ้าน มันวกไปวนมา ขึ้นมาเลย ถ้ามาได้ให้มานะ เราจะรอ บุญเพียงเล็กน้อยก็ขอให้ได้ทำ จงอย่าไปประมาทอะไรก็ตามที่เป็นบุญให้ขวนขวายทำเอาไว้ให้เยอะ ๆ
ทัดฤทธิ์:
ขอรับ หลวงพี่
หลวงพี่: ลูกโยมสงสัย ชาติที่แล้วชอบทำบุญด้วยข้าวเปล่ากับไข่เค็ม.....เอา ๆ รับไปเจ้าอาร์ม (หลังจากที่ท่านตักแบ่งไข่เค็มออกไปเพียงเล็กน้อย)
ทัดฤทธิ์น้อย:
ขอบคุณครับ (ของโปรดผมเลยครับ)
หลวงพี่: ฮ่า ๆ ๆ ๆ มีขอบคุณด้วย เอ่อ ดี ๆ