[เถรี]

เรื่องของการรู้ลมหายใจเข้าออก นอกจากจะทำให้มีกำลังในการสู้กิเลสแล้ว ถ้าหากลมหายใจทรงตัว คือ สมาธิตั้งมั่น ศีลทุกสิกขาบทเราก็จะระมัดระวังให้บริสุทธิ์ได้โดยง่าย ขณะเดียวกันสภาพจิตที่มั่นคง ตั้งมั่น แน่วนิ่ง ไม่หวั่นไหว ปัญญาก็จะเกิดขึ้นได้ง่าย

เมื่อมีศีล มีสมาธิ มีปัญญาที่ทรงตัวแล้ว ถ้าหากสภาพจิตยอมรับในร่างกายที่เป็นทุกข์นี้ ยอมรับว่าโลกนี้มีแต่ความทุกข์เช่นกัน ไม่ว่าตัวเรา คนอื่น ตลอดจนกระทั่งสัตว์ทั้งหลาย ล้วนแล้วแต่เวียนว่ายตายเกิดในกองทุกข์ทั้งสิ้น

ถ้าหากว่ามีปัญญารู้เห็นดังนี้ได้ จิตใจก็จะเบื่อหน่าย คลายกำหนัด หมดความอยากที่จะเกิดมาเพื่อทุกข์อีก ถ้าอย่างนั้นเราก็ต้องแสวงหาทางหลุดพ้น คือทำอย่างไรจะไปนิพพานได้

ก็ต้องมาตรวจสอบศีลทุกสิกขาบทของเรา ให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ ไม่ล่วงศีลด้วยตนเอง ไม่ยุยงให้คนอื่นล่วงในศีล และไม่ยินดีเมื่อเห็นคนอื่นทำศีลให้ตกล่วงไป ต้องทำความเคารพในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์อย่างแน่นแฟ้น เพราะเห็นคุณพระรัตนตรัยจริง ๆ เคารพด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจจริง ๆ ไม่ล่วงเกินทั้งต่อหน้าและลับหลัง และท้ายสุดมีปัญญาเห็นว่าสภาพร่างกายนี้ต้องเสื่อมสลายตายพังไปเป็นธรรมดา ถ้าตายเมื่อไร เราขอไปที่เดียวคือพระนิพพาน

เมื่อสรุปจบลงตรงนี้แล้ว ก็ขอให้ทุกคนเอากำลังใจเกาะพระนิพพานไว้ให้แน่นแน่วแน่มั่นคง ถ้าหากไม่ชินกับการเกาะพระนิพพาน ก็เกาะภาพพระคือพระพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่ง ที่เรารักที่เราชอบ ให้ตั้งความรู้สึกไว้ว่า นั่นคือตัวแทนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าไม่ได้อยู่ที่ไหนนอกจากพระนิพพาน เราเห็นท่านคือเรากำลังอยู่กับพระองค์ท่าน เรากำลังอยู่กับพระองค์ท่านคือเราอยู่บนพระนิพพาน

ให้เอากำลังใจที่จดจ่อภาพพระนั้น หรืออยู่กับพระนิพพานนั้นให้แน่วแน่มั่นคง จนกว่าจะได้ยินเสียงสัญญาณบอกว่าหมดเวลา


พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันศุกร์ที่ ๒ กรกฎาคม ๒๕๕๓