[เถรี]

ขยับนั่งในท่าที่สบายของเรา ตั้งกายให้ตรง ดำรงสติเอาไว้เฉพาะหน้า กำหนดความรู้สึกทั้งหมดของเรา ให้ไหลตามลมหายใจเข้าไปพร้อมกับคำภาวนา ไหลตามลมหายใจออกมาพร้อมกับคำภาวนา เพื่อสร้างสมาธิของเราให้มั่นคง

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ที่ ๑ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๕๓ เป็นการปฏิบัติกรรมฐานประจำต้นเดือนของเราในวันสุดท้าย สองวันก่อนได้กล่าวถึงสังโยชน์ข้อที่ ๑ - ๕ มาแล้ว วันนี้ก็จะมาขอต่อให้ครบ ๑๐

แต่ก่อนที่จะครบ ๑๐ ก็ขอให้ทุกท่านทบทวนตนเองดูว่า สังโยชน์อย่างน้อย ๓ ข้อ ก็คือข้อที่ ๑ สักกายทิฐิ ความเห็นว่าร่างกายนี้เป็นเราเป็นตัวเรานั้น เรายังยึดถือแน่นแฟ้นอยู่ หรือว่าปล่อยวางได้บ้างแล้ว ? ข้อที่ ๒ วิจิกิจฉา คือ ความลังเลสงสัยในคุณพระรัตนตรัยก็ดี ความลังเลสงสัยในการปฏิบัติธรรมว่าจะเกิดผลจริงก็ดี มีอยู่ในจิตใจในเราหรือไม่ ?

ข้อที่ ๓ สีลัพพตปรามาส คือ การรักษาศีลแบบลูบ ๆ คลำ ๆ ไม่จริงจัง ปล่อยให้ศีลขาด ศีลด่าง ศีลทะลุ ยังมีอยู่กับเราหรือไม่ ? ถ้าหากว่ายังมีอยู่ก็ให้ตั้งใจเสียตั้งแต่บัดนี้ว่า เราจะตั้งหน้าปฏิบัติในการละสังโยชน์สามให้ได้

โดยเฉพาะในส่วนของการเคารพในคุณพระรัตนตรัย ไม่ล่วงเกินด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ ทั้งต่อหน้าและลับหลัง และการทำความรู้สึกให้รู้อยู่เสมอว่า เราจะต้องตายแน่นอน ถ้าตายแล้วเราขอไปพระนิพพานแห่งเดียว

ถ้าในสองส่วนนี้ เราตั้งใจ ตัดใจทำเสียให้เด็ดขาดตั้งแต่วันนี้ เราก็เหลือแค่การไปประคับประคองศีลให้บริสุทธิ์ตามสภาพของตน ก็คือ ฆราวาสทั่วไปก็รักษาศีล ๕ อุบาสกอุบาสิกาก็รักษาศีล ๘ สามเณรก็รักษาศีล ๑๐ พระภิกษุก็รักษาศีล ๒๒๗

ให้ทบทวนศีลไว้ทุกวัน ว่าเรามีศีลทุกสิกขาบทบริสุทธิ์บริบูรณ์หรือไม่ ? เราล่วงศีลด้วยตัวเองหรือเปล่า ? เรายุยงส่งเสริมให้คนอื่นล่วงศีลหรือเปล่า ? และเรายินดีเมื่อเห็นคนอื่นล่วงศีลบ้างหรือเปล่า ?

ถ้าหากเราไม่ได้ละเมิดศีลด้วยตนเอง ไม่ยุยงส่งเสริมให้คนอื่นกระทำ และไม่ยินดีเมื่อเห็นคนอื่นกระทำ ก็แสดงว่ากำลังใจของเรานั้น มีสิทธิ์ที่จะก้าวเข้าสู่ความเป็นพระอริยเจ้าตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไป