สมัยหลวงปู่ยังเเข็งเเรงท่านนั่งรับโยมบนศาลาไม้หลังเก่า กระทาชายนายหนึ่งดื่มสุราจนเช้า แต่วิสัยของ
ชาวมอญในวันพระอย่างไรก็ต้องไปวัด
พอเท้าก้าวขึ้นศาลาเท่านั้น กระโถนข้างหลวงปู่ก็
ลอยละลิ่วมาถูกหัวหนุ่มคนนั้นทันที อะไรมันจะแม่นปานนั้น... ศาลาหลังนั้นก็ประมาณศาลาใหญ่วัดท่าขนุน ระยะประมาณท้ายศาลา กับตรงที่พระอาจารย์นั่งเป่ายันต์เห็นจะพอกัน
หลังจากนั้น คำพรจากหลวงปู่ก็พรั่งพรูออกมา ใครจะ
ลองที่วัดท่าขนุนบ้างผมก็ไม่ว่านะครับ แฮ่ ๆ