รถวิ่งเข้าไปกลางหมู่บ้านใหญ่หลายร้อยหลังคาเรือน ชาวบ้านที่นี่พูดไทยได้แทบทุกคน ชื่อว่าบ้านสามพระยา พม่าเรียกบ้านตำมะยา (มะนาว) มีญาติโยมที่รู้จักท่านนาวินร้องทักทายมาหลายคน ภาษาของเขาเป็นภาษาไทยเก่ามาก คงเป็นเพราะไม่มีการพัฒนาแบบของไทย แต่อาตมาก็เข้าใจดีทุกคำ...
ผ่านด่านตรวจทหารที่ตั้งอยู่กลางหมู่บ้าน นักเรียนรอบเช้าเลิกเรียนพอดี สีเขียวสีขาวเต็มไปหมด มีนักเรียนหญิงสองคนขึ้นรถมาด้วย ตอนขึ้นยังเป็นเสื้อสีขาวอยู่ ตอนลงใส่เสื้อสีน้ำตาลตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ กลับถึงบ้านถ้าไม่รีบซักมีหวังได้เสื้อสีตุ่น ๆ ใส่ไปโรงเรียนแน่ ๆ..!
รถสองแถวกำลังจอดรอผู้โดยสารที่รถบ้านสองแคว
ระยะทางจากเมืองจะอีนถึงบ้านสองแควแค่ ๑๘ ไมล์ แต่รถวิ่งเป็นชั่วโมง อาตมากับท่านนาวินลงหน้าโรงเรียนบ้านสองแคว เพราะไม่อยากไปยุ่งกับการตรวจที่ท่ารถอีกครั้ง บริเวณโรงเรียนเป็นที่ลุ่มต่ำมาก ท่านนาวินบอกว่าหน้าน้ำนักเรียนต้องเรียนกันบนถนน..!
ข้ามสะพานที่มีโยมสร้างถวายครูบาญาณ พระอาจารย์ใหญ่แห่งบ้านสองแคว เขาทำข้ามถนนผ่านตลาดเข้าไปถึงวัดมณีเลยทีเดียว คุณโยมผู้ศรัทธามีชื่อว่า “ลินจง” เป็นคนบ้านสองแควนี่เอง ไปทำมาหากินที่เมืองไทยจนร่ำรวย กลับมาช่วยทำสะพานถวายวัดราคาตั้งหกล้านจั๊ต..!
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 11-09-2010 เมื่อ 02:31
|