ล่องแก่งมหาภัย ตอนที่ ๕
เสียงหนูแทะดังกุกกักอยู่ในตู้เก็บใบลานสำหรับเทศน์ กลายเป็นเสียงปลุกอาตมาขึ้นมาตั้งแต่ยังไม่ทันตีสองดี เปิดตู้หาเจ้าตัวต้นเหตุ มันมองตาใสทำหนวดยุกยิกอยู่กลางแสงไฟฉาย มีลูกอ่อนตัวแดง ๆ สามสี่ตัวดิ้นกระแด่ว ๆ อยู่ในรัง รังของมันทำจากเศษกระดาษและเศษใบลานเทศน์ซะด้วย ตายเมื่อไหร่มีหวังลงนรกแน่เอ็งเอ๋ย..!
ไม่รู้จะจัดการกับมันอย่างไรดี นอกจากปล่อยเอาไว้อย่างนั้น คงต้องรอจนกว่าลูกของมันจะโตพอหากินเองได้ แล้วจึงค่อยมาขับไล่กันอีกที ภาวนาจนได้ยินเสียงตีเกราะจึงลุกไปสรงน้ำ กลับขึ้นมาครองผ้า รอจนได้เวลาก็ทำวัตรเช้าพร้อมกันตามระเบียบ...
ศาลาทำบุญ มีทางเดินเชื่อมต่อกับศาลาหอพระด้วย
หลังทำวัตรนั่งคุยกับครูบาน้อยรอเวลาฉัน ท่านเห็นอาตมาเก็บข้าวของใส่ย่ามเรียบร้อยทุกครั้งหลังจากตื่นนอน อาตมาจึงอธิบายให้ทราบว่า หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านอบรมมาแบบนี้ ท่านให้ปิดประตูใส่กุญแจทุกครั้งที่ออกจากห้อง หากพักรวมกับผู้อื่นให้เก็บข้าวของให้เรียบร้อย แล้วเอาใส่ย่ามติดตัวไปด้วย...
ท่านบอกว่าขโมยจะเอาของของเราต่อเมื่อมีโอกาส ถ้าประตูเปิดทิ้งไว้ หรือวางข้าวของล่อตาล่อใจ เท่ากับเปิดโอกาสให้เขาทำความผิด เราต้องป้องกันเหตุที่จะเกิดขึ้น ไม่ใช่รอให้เกิดเหตุแล้วจึงค่อยไปแก้ไข ซึ่งบางทีก็ไม่ทันการณ์ หรือถึงทันก็เสียเวลาโดยใช่เหตุ...
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 25-09-2010 เมื่อ 02:32
|