[ลัก...ยิ้ม]

อยู่สักพักพอจะหายเหนื่อย พระแม่อทิตเทพมาดรก็ปรากฏกายขึ้น!!! ท่านยิ้มให้ด้วยความเมตตา ท่านเอามืออันเรียวสวยขาวนวลมีกลิ่นหอมเหมือนน้ำมันหอมมาลูบศีรษะของข้าพเจ้า ท่านบอกว่า "ดีแล้ว อย่าเสียกำลังใจ มีสติตั้งมั่นไว้" ขณะที่มือของท่านลูบศีรษะนั้นช่างแปลกประหลาด!!! อาการอ่อนเพลีย หิวโหยหายไปเกือบสิ้น มีพละกำลังกลับมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

ท่านจึงสอนธรรม "ชีวิตนั้นมีจริง ดับสูญจริงเมื่อถึงเวลา หากไม่ถึงเวลาก็จะไม่ดับสูญ สิ่งที่พบคือธรรมโดยธรรมชาติ ให้เราเห็น ให้เรารู้จริงด้วยตนเอง พระอรหันต์ท่านผจญมากกว่านี้กว่าจะสำเร็จ ท่านต้องเรียนรู้แก่นแท้ของธรรม บางรูปปฏิบัติไม่ทันจะมีดวงตามองเห็นธรรมก็หลงป่าออกไม่ได้เช่นนี้ แล้วมรณภาพไปเสียก่อนก็มีมากมาย จึงอย่าประมาทในทุกสิ่งทุกอย่าง ในทุกสถานการณ์ ทุกเวลา ทุกลมหายใจเข้าออก ต้องมีสติพร้อมอยู่เสมอ มีความระลึกได้ รู้สึกตลอดเวลา มีปัญหาก็ไม่ต้องตกใจ ปัญหานั่นแหละที่สร้างคนเก่ง ๆ ทั้งหลายมาเป็นผู้นำทางโลกและทางธรรมเมื่อสามารถเอาชนะธรรมชาติได้ ฉะนั้นธรรมชาตินั่นแหละคือตัวปัญญา ธรรมชาตินั่นแหละคือชีวิต ชีวิตนั่นแหละคือธรรมชาติคือจิตของเรานั่นเอง

พระพุทธองค์ก็เอาชนะปัญหาภายในจิต ปราบจิตให้สงบได้ กำกับให้สะอาดบริสุทธิ์อยู่ตลอดเวลา สลัดตัดกิเลสตัณหา ตัดกามได้สำเร็จถึงบรรลุธรรมอันวิเศษเป็นสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นครูของสัตว์โลกทั้งมวล ทางโลกก็เช่นกัน"