ดูแล้วรู้สึกรักบ้านเราขึ้นอีกมากเลย ทำอะไรก็ไม่ต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ แบบพวกเขา ราวหนึ่งชั่วโมงผ่านไป นายท้ายหนุ่มมานิมนต์ให้ออกทางหลังบ้าน อาตมากับครูบาน้อยเดินลัดเลาะหลบสายตาผู้คน ตามไปจนถึงท้ายหมู่บ้าน เห็นเรือติดเครื่องลอยลำอย่างสง่ารออยู่แล้ว...
ต้องย่องมาขึ้นเรือที่ท้ายหมู่บ้าน ทหารจะได้ไม่เห็น..!
เขาบอกว่าถ้าระหว่างทางมีคนขอไปด้วย เขาขออนุญาตรับผู้โดยสารเพิ่มเติม อาตมาได้ทีรีบบอกกับเขาว่า รับเพิ่มได้ แต่ค่าเรือสามหมื่นจั๊ตต้องลดลงไปตามจำนวนคนที่เพิ่มขึ้นมานะโว้ย... นายท้ายเจ้าเล่ห์คงนึกไม่ถึงว่าอาตมาจะเขี้ยวยาวขนาดนี้ จำเป็นต้องรับคำอย่างเสียไม่ได้ ในใจคงแช่งชักหักกระดูกอาตมาเป็นการใหญ่...
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 22-11-2010 เมื่อ 16:33
|