[เถรี]

จึงให้ทุกคนลองไปศึกษาการเดินจงกรมดูบ้าง การเดินจงกรมนั้น ถ้าเราอยู่ในที่ร่ม อย่างเช่นอยู่ในตัวอาคาร ก็ไม่เป็นไร เพราะเราสามารถที่จะเดินไปทิศใดก็ได้ แต่จากการที่ได้รับการสั่งสอนมาจากครูบาอาจารย์สายพระป่า หรือสายของหลวงปู่มั่น ภูริทตฺโตนั้น ท่านบอกว่า ระยะเดินจงกรมที่เหมาะสมต้องให้ได้ประมาณ ๒๕ ก้าว ไกลกว่านั้นก็ไม่ค่อยดี ใกล้กว่านั้นก็เดินไม่ทันจะได้อย่างใจ

ส่วนท่านใดก็ตามที่เดินจงกรมนอกอาคาร อย่างเช่น ใต้ต้นไม้ หรือตามสถานที่ที่จัดไว้นั้น ต้องพิจารณาทิศทางก่อนนิดหนึ่ง ทิศทางการเดินจงกรมที่เหมาะสมนั้น แนวแรก เป็นแนวเหนือ-ใต้ แนวที่ ๒ เป็นแนวตะวันออกเฉียงเหนือกับตะวันตกเฉียงใต้ ส่วนแนวที่ ๓นั้น เป็นแนวตะวันตกเฉียงเหนือกับตะวันออกเฉียงใต้ ก็คือจะเยื้อง ๆ ทะแยงกับทิศตะวันออก

ที่ไม่นิยมเดินทิศตะวันออก – ตะวันตกตรง ๆ เพราะว่าทิศตะวันออก-ตะวันตกตรง ๆ นั้น ถ้าหากว่าเป็นเวลาเช้า แดดเช้าก็จะส่องหน้า เป็นเวลาเย็น แดดบ่ายก็จะส่องหน้า ดังนั้น..การเดินจงกรมก็จำเป็นที่จะต้องดูทิศดูทางบ้าง

โดยเฉพาะครูบาอาจารย์ที่ท่านเคยให้การอบรมมา บางท่านทำทางเดินจงกรมสำหรับตัวเองถึง ๓ สายด้วยกัน โดยท่านให้เหตุผลว่า สายที่ ๑ เดินถวายเป็นพุทธบูชา สายที่ ๒ เดินถวายเป็นธรรมบูชา สายที่ ๓ เดินถวายเป็นสังฆบูชา จะมีการเดินจงกรมอย่างเช่นว่า สายที่ ๑ สองชั่วโมง สายที่ ๒ สองชั่วโมง สายที่ ๓ สองชั่วโมง สลับกันไป เป็นต้น แต่บางท่านก็เดินสายละ ๕ - ๖ ชั่วโมงก็มี

ส่วนของเราเอง ถ้าหากว่า อยู่ในบ้านของเรา ระยะทางจำกัด ก็อาจจะใช้วิธีที่อาตมาเคยเดิน สมัยบวชใหม่ ๆ อยู่ที่กุฏิมุมวัด คือที่วัดท่าซุงนั้น บริเวณทางด้านโบสถ์จะมีกำแพงล้อมรอบ และมีกุฏิมุมกำแพง ๔ ทิศ ทิศละ ๑ หลัง อาตมาอยู่ในทิศตะวันออกเฉียงใต้ ตรงหลังร้านอาหารของป้ากิมกี เป็นกุฏิแคบ ๆ ยาวแค่ ๙ ฟุตเท่านั้น ก็คือ ๒ เมตรเศษ ๆ

ระยะทางไม่พอเดินจงกรม จะออกไปเดินข้างนอกก็กลัวว่า จะเป็นการอวดผู้อื่นว่าเราเป็นนักปฏิบัติ จึงต้องแอบเดินในกุฏิ อาตมาใช้วิธีเดินเป็นเลขแปดอาราบิก ก็คือ เป็นวงกลมสองวง หมุนไปหมุนมาสลับกัน ทำให้ได้ระยะทางที่ยาวขึ้นมาก เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ต้องถือว่าเป็นเทคนิคเฉพาะตัว ท่านใดถ้าหากว่าบ้านช่องคับแคบ แต่อยากเดินจงกรม สามารถที่จะนำวิธีการนี้ไปใช้ได้