ท่านแนะนำคุณยายทั้งสองให้รู้จัก ทั้งสองท่านกราบอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ดูแล้วเหมือนกุลสตรีโบราณที่ได้รับการอบรมมาอย่างดี สักครู่ทั้งสองท่านลาไปนอน เห็นคุณยายเล็กกราบเท้าคุณยายใหญ่ ก่อนจะนอนลงด้านข้างแต่ต่ำกว่าเป็นศอก ตะแคงตัวหนุนกระเป๋าผ้า เก็บมือเก็บเท้าเรียบร้อยทีเดียว...
“คุณยายเล็กท่านทำอย่างนี้ทุกวันแหละครับ อยู่ที่บุคคโล บ้านห่างจากคุณยายใหญ่เกือบกิโล ท่านยังถือไฟฉายเดินมากราบคุณยายใหญ่ก่อนนอนทุกคืน...” ท่านทนงศักดิ์บอกเมื่อเห็นอาตมามองไม่กระพริบ โอหนอ...บุคคลผู้ทรงอปจายนมัย (ความอ่อนน้อมถ่อมตน) เป็นปกติยังมีอยู่ในโลก น่ายินดีน่าอวยพรเป็นยิ่งนัก...
พระหลานชายยังคงคุยถึงบ้านบุคคโลต่อไป บอกว่ามีสำนักเรียนปริยัติธรรมด้วย แต่ขาดแคลนเครื่องเรียน อาตมาถามว่าต้องการอะไรบ้าง ท่านขอสมุดสัก ๔๐๐ เล่ม จึงนัดแนะกันว่าอีกสองอาทิตย์ให้ท่านหารถไปรับได้เลย ถ้าไปเกาะพระฤๅษีไม่ถูก ให้ไปถามได้ที่วัดท่าขนุน พระอาจารย์สมพงษ์ท่านคงหาคนนำทางให้เอง แล้วต่างคนต่างนอน เดี๋ยวเสียงจะรบกวนคนอื่นเขา...
คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย คิมหันต์ : 10-12-2010 เมื่อ 12:53
|