[เถรี]

พระอาจารย์เล่าให้ฟังว่า "ประเทศจีนสร้างพุทธมณฑลที่เซี่ยงไฮ้ ภาษาจีนเรียกว่าอะไรไม่ทราบ ภาษาอังกฤษเรียกว่า Buddhist Palace ใหญ่โตมโหฬารมาก

ประเทศจีนทำงานเป็นระบบมาก พอพ้นจากยุคเหมาเจ๋อตุง ที่ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของรัฐ สมัยเติ้งเสี่ยวผิงมีการปรับปรุงใหม่ ให้สามารถถือทรัพย์สินอื่น ๆ เป็นส่วนตัวได้ ยกเว้นที่ดินต้องเป็นของรัฐ ทำให้ประเทศจีนเจริญเร็วมากเป็นพิเศษ

อย่างเราจะสร้างบ้าน ก็ต้องซื้อที่ดินแล้วค่อยสร้างบ้าน แต่คนจีนไม่ต้องซื้อที่ ทุกคนต้องเช่าที่รัฐบาลอยู่ เขาเสียเงินสร้างบ้านอย่างเดียว สมมติว่าต้องใช้เงิน ๒ ล้าน ก็ใช้แค่ ๑ ล้าน อีก ๑ ล้านก็นำมาลงทุนทำมาหากิน กลายเป็นเงินที่หมุนเวียนในท้องตลาด ทำให้ประเทศเขาเจริญเร็ว

และขณะเดียวกัน การพัฒนาด้านต่าง ๆ ถ้าจำเป็นต้องข้องเกี่ยวกับที่ดิน ก็ไม่ต้องเสียเวลาออกกฎหมายเวนคืน ไม่ต้องเสียเวลาไปชดเชย แค่ประกาศบอกว่า จะเอาที่บริเวณนี้ ให้ประชาชนย้ายไปที่อื่นได้แล้ว งานที่จะยากก็กลายเป็นง่าย

เมื่อประมาณ ๔ ปีที่แล้ว มีการจัดงานประชุมวิสาขบูชาโลกที่ประเทศไทย ประเทศต่าง ๆ ที่นับถือพุทธศาสนา ๑๔๓ ประเทศส่งตัวแทนมา ประเทศไทยก็มีท่านเจ้าคุณพระธรรมโกศาจารย์ อธิการบดีของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยเป็นแม่งาน

ท่านอยากจะให้ทุกประเทศสนับสนุนให้ประเทศไทยเป็นศูนย์กลางพระพุทธศาสนา ก็ไปขอเสียงสนับสนุนจากประเทศสมาชิกที่มา ปรากฏว่าประเทศอื่น ๆ ไม่มีปัญหา มีปัญหาอยู่ ๒ ประเทศ คือ ศรีลังกาและประเทศจีน"