[เถรี]

พระอาจารย์เล่าให้ฟังว่า "สมัยก่อนอาตมาแข่งนั่งสมาธิกับคนอื่น ให้นั่ง ๓ ชั่วโมงเราก็นั่งได้ นั่ง ๕ ชั่วโมงก็นั่งได้ แต่ใจมีคุณภาพแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น ที่เหลือด่าพ่อด่าแม่ไปเสียเยอะ

ลักษณะอย่างนั้นกลายเป็นว่าขาดทุน เพราะว่ากำลังใจส่วนที่มีคุณภาพมีแค่นิดเดียว ที่เหลือเป็นกำลังใจที่ผสมด้วยโทสะ ส่วนใหญ่เราไม่เข้าใจคิดว่านั่งนานแล้วดี เหมือนกับสมัยก่อนท่านเจ้าคุณพระธรรมธีรราชมหามุนี บอกว่า "พระของผมเก่งมาก ๆ เลยนั่งที ๒๑ ชั่วโมง ๒๔ ชั่วโมงตัวตรงไม่กระดิกเลย"

พวกนั้นก็เลื่อมใสถามว่า "อยู่คณะไหนจะได้ไปกราบ"
ท่านบอกว่า "สึกไปแล้ว"

เรื่องของสมาธิ ถ้าเลยอัปปนาสมาธิไปแล้ว เวทนาจะไม่มี"