จำมาจากเรื่องความหลงในสงสารของอาจารย์สุนิสา อ่อนค้อม
ความว่า "สมัยก่อนท่านเห็นคนเรียนไม่เก่งก็ล้อเลียน ชาติต่อ ๆ มาท่านมาเกิดเป็นกษัตริย์แต่เรียนไม่เก่ง อาจารย์สอนคาถาก็จำไม่ได้ อาจารย์รำพึงว่า ทำไปเถอะ ๆ ไม่สำเร็จหรอก (นี่แปลมาจาก ฆะเฏสิฯ)
ต่อมาอำมาตย์วางแผนจะฆ่า คืนนั้นกษัตริย์ท่องคาถาจนละเมอออกเสียง อำมาตย์ได้ยินนึกว่าท่านมีทางใน จึงมารับสารภาพผิด
จบเรื่องเท่าที่จำได้
ผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้
ผมใช้บ่อยเวลาไปจอดรถในที่ไม่คุ้น โดยนึกขอพระรัตนตรัย เทวดา แล้วท่องคาถานี้
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 27-06-2011 เมื่อ 02:40
เหตุผล: ช่วยแก้ไขให้ เนื่องจากได้รับการลงโทษแล้ว
|