มาพาให้ลำบากอีตอนจะนอนพักนี่แหละ พลิกไปพลิกมากี่รอบก็ไม่ยอมหลับสักที การฉันอะไรโดยขาดการพิจารณามีโทษเช่นนี้เองแหละหนอ... ท่านชากับท่านป๊อปออกบิณฑบาตกัน พอกลับมาถึงเอาข้าวทั้งบาตรมาถวายบูชาพระพุทธเจ้าไว้...
ราวสิบโมงโยมแม่ของอาจารย์เต็งเมี้ยต มานิมนต์ให้ไปฉันอาหารชั้นดีของเขา ก็คือบะหมี่ซองของบ้านเรานั่นเอง ซ้ำยังนิมนต์เป็นการเฉพาะแค่พวกเรา ๕ รูปเท่านั้น อาจารย์เต็งเมี้ยตจบปริญญาโท สอนที่ร.ร.มัธยมพะอ๊อก ได้เงินเดือนตั้ง ๑,๓๐๐ จั๊ต..!
ส้มหน้าตาไม่เอาไหนแบบนี้แหละครับ ราคาแพงอีกต่างหาก..!
ลงจากหอฉันมาเจออาจารย์ใหญ่เข้าพอดี ท่านเข้าใจว่าพวกเราหิว เพราะจู่ ๆ มากันก่อนเพล ท่านนาวินต้องอธิบายให้ท่านทราบ กลับถึงที่พักเจอทิดจิตรกับพี่ชาย นึกว่ารถมาแล้ว กลายเป็นว่าทิดจิตรหาส้มมาถวาย...
ส้มของเขาหน้าตาคล้ายส้มฟรีมองต์ ราคาชั่งละ ๔๐๐ จั๊ต ราคาแพงเสียเปล่า รสชาติ จืด ๆ ฟ่าม ๆ ไม่เอาไหน คุยกันจนเด็กวัดตีเกราะเรียกให้ฉันเพล จึงกำชับทิดจิตรว่า ถ้ารถมาถึงเมื่อไร ให้รีบมารับพวกเราโดยเร็ว...
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 20-06-2011 เมื่อ 15:55
|