"แต่ตามจริงแล้ว การพิจารณาอาหาเรปฏิกูลสัญญา ไม่ได้ว่าเหมาะ
กับจริตคนไหน ๆ หรอกนะ แต่มันก็เว้นไว้กับพุทธจริตเท่านั้น
กับพุทธจริตนี่ถึงบางคนจะไม่ได้มีพุทธจริตนำ แต่มันก็มีพุทธจริต
อยู่ใช่ไหม มันก็คิดได้ทุกคนแหละ รวมความแล้วก็คิดได้ทุกคน
คิดง่าย ๆ ก็ได้ลูก กินก็ตาย ไม่กินก็ตาย ถึงเราจะอ้วนเราก็ตาย
ถึงเราจะผอมเราก็ตาย ช่างมันเถอะนะ เออ เอาเท่านี้นะ
ไม่ต้องไปกังวลกับมันหรอก เราไม่ได้กินเพื่ออยู่"
ท่านจิตโตเว้นให้คิด อา.. ขำกันเข้า ขำกันเข้าไป แล้วทำไมท่าน
มองหน้าหนูเล่าคะ? หนูหรือคะ ที่ไม่ได้กินเพื่ออยู่
"ถูกไหม คตินี้ถูกไหม? " (ท่านจิตโตหัวเราะ)
"ฉันก็อยากอ้วน ดันผอมเอา ผอมเอา คราวหลังเวลาเลี้ยงหมา
ต้องพูดบ้างว่า อ้วน ๆ กินเยอะ ๆ นะ จะได้อ้วน ๆ นั่นก็อย่างหนึ่ง"