[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "พอใกล้เวลาสอนกรรมฐาน เขาพยายามที่จะทำให้เสียงอาตมาหาย สมัยก่อนหลวงพ่อวัดท่าซุงเวลาท่านเป็นมาก ๆ ขึ้นมา ท่านควักยาหม่องเป็นก้อนแล้วก็ล้วงควานเข้าไปในคอ จะได้พูดมีเสียง ลองคิดดูว่านั่งมาทั้งวันไม่เป็นอะไร พอเวลาใกล้กรรมฐานเสลดกลับมาพันคอ จึงบอกว่าเขาพยายามจะขวางทุกวิถีทางจริง ๆ

การที่จะนำญาติโยมทั้งหลายปฏิบัติธรรม เท่ากับว่าพาพวกเราใกล้พระนิพพานไปเรื่อย ก็จะไม่เป็นที่ชอบใจของบรรดามารทั้งหลาย เขาก็จะหาทางขวางอยู่เสมอ ทุกครั้งก่อนที่จะเข้ากรุงเทพฯ เพื่อมาสอนกรรมฐานและรับสังฆทาน อาการป่วยไข้ไม่สบายจะมาแบบฉับพลัน บางทีก็ป่วยขึ้นมาแบบไม่มีสาเหตุ อยากจะป่วยก็ป่วยขึ้นมาเฉย ๆ ก็ได้แต่ต่างคนต่างทำหน้าที่ตัวเอง

เขามีหน้าที่ขัดขวางเขาก็ขวางไป เรามีหน้าที่สอนกรรมฐานเราก็สอนไป ดูว่าใครจะอึดกว่ากัน วัดกันที่ลูกอึด ถ้าไปโดนอะไรนิดหน่อยแล้วไปท้อถอยง่าย ๆ แสดงว่ากำลังใจยังใช้ไม่ได้ อย่างที่บอกเมื่อเช้าว่า จากการที่เข้มงวดกับตัวเองโดยการปฏิบัติตามระเบียบตามวินัยอย่างเคร่งครัด แม้ฝนจะตกแดดจะออกอย่างไรก็ไม่ยอมละเว้นการบิณฑบาต ทำให้เอานิสัยเข้มงวดมาเข้มงวดในการปฏิบัติไปด้วย ก็เลยได้อะไรมากกว่าคนอื่นเขา

เพราะฉะนั้น..เป็นเรื่องที่พวกเรานอกจากจะต้องสำนึกรู้แล้ว ยังต้องปฏิบัติให้ได้ด้วย ทำอย่างไรที่เราจะเข้มงวดกับตัวเองให้มากเข้าไว้ บอกว่านี่เป็นเวลาปฏิบัติไม่ใช่เวลานอน นี่เป็นเวลาปฏิบัติไม่ใช่ไปสนุกเฮฮา ถ้ากำลังใจเริ่มเข้าถึงระดับที่การต่อสู้กับกิเลสเริ่มทันกัน เราก็จะสนุกอยู่กับการต่อสู้กับกิเลส ไม่สนใจเรื่องอื่นเลย เพราะต้องลุ้นกันสุดชีวิตว่าคะแนนต่อไปใครจะได้"