เมื่อกำกับคาถารวมจิตสำเร็จ...ความรู้สึกก็ อือ..รู้สึกว่าจิตมันนิ่งเหมือนหลับ (ก็ไม่รู้ว่ามันอุปทานไปหรืออย่างไร) แค่จิตรู้สึกไม่ใช่ตัวนะ แล้วก็เลยท่องพุทโธ ๆ พุทโธ ของเราไปเรื่อย ๆ
ท่องไป ๆ มันก็นิ่งสบาย ๆ ดี อยู่ดี ๆ ก็เกิดท่อง นะมะ พะทะ หลุดออกจากใจ เอ้า นะมะ พะทะ ก็ได้ ท่องไปยังไม่ทันที่โบราณเขาว่า "ไม่ทันนกกระจอกกินน้ำ"เลย
คราวนี้...ยิ่งกว่าเจอทหารกองโจรบุกปล้น ความรู้สึกตกใจมันเข้ามาแทนที่ความสงบสบาย เฮ้ย...ตูเป็นอะไรไป ทำไม! ข้างในมันเต้นกันโครม ๆ
ความรู้สึกกลัวตายเริ่มเข้ามา "ตูจะตายไหมหว่า! จะทำอย่างไร? จะถอนสมาธิอย่าไร ? ตูตายแน่เลย?" วนเวียนกันอยู่แค่นี้ ไอ้ข้างในมันก็ไม่สงสารเจ้าของมันเลย มันก็เต้นกันโครม คราม ๆ ... สุดท้ายก็ตัดสินใจคลายสมาธิออก...หนูตัดสินใจอะไรไปนี่ คิดไม่ออก งง..ไม่เคยเป็นหนักขนาดนี้
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย ลัก...ยิ้ม : 28-05-2009 เมื่อ 16:13
|