ออกจากวัดแมลงวันทอง ยอดโชเฟอร์พาลุยยาวผ่านเมืองกาสีไปเลย สองข้างทางเป็นทางน้ำแห้ง มีแต่หินปูนที่ไหลลงมาจากภูเขา ลุงขาวตะบึงขึ้นเขาไปตามทางคดเคี้ยวคับแคบและอันตรายสุด ๆ เส้นทางสำคัญแท้ ๆ ทำให้ดีหน่อยก็ไม่ได้ โซยุนท์หยุดรถไปไหว้เจ้าพ่อเขาชานโยมา (สยามบรรพต) ตีฆ้องบอกกล่าวขอให้เดินทางปลอดภัยแล้วเดินทางต่อ...
เทือกเขาชานโยมา (บรรพตสยาม) ที่เราต้องข้ามเพื่อไปยังตองยี
ไมล์แล้วไมล์เล่าผ่านไป มีแต่รถบรรทุกขนาดใหญ่และรถทัวร์วิ่งสวนทางมา ฟ้ามืดสนิทเมื่อมาถึงบ้านปีเยา ไปขอพระท่านพักที่วัด เขามีที่พักเป็นศาลาโล่ง ๆ ข้างฝาไม่มี แบบนี้หนาวตายห่.. ท่านนาวินบอกว่าไปต่อกันเถอะ..
หนทางคดเคี้ยวคับแคบสุดที่จะอันตราย
พลขับทั้งตัวจริงตัวสำรองคว้าเสื้อกันหนาวมาใส่ ความจริงขึ้นเขาอากาศเย็น ๆ ก็เป็นผลดี เครื่องรถจะได้ไม่ร้อนมาก มาถึงบ้านมะกูย ห่างจากเมืองกะลอ ๑๖ ไมล์ หยุดพักให้โยมกินข้าวกันก่อน...
เริ่มเข้าเขตรัฐฉาน อากาศหนาวยะเยือก
บ้านมะกูยอยู่ในเขตรัฐฉาน ตองยีที่เป็นเมืองหลวงของรัฐฉาน สูงจากระดับน้ำทะเลพันกว่าเมตร สูงกว่าเขาช้างเผือกของกาญจนบุรีเล็กน้อย แต่อากาศหนาวคล้ายกัน แค่เข้าเขตก็เย็นสะท้านแล้ว..!
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 19-01-2012 เมื่อ 02:59
|