[เถรี]

เมื่อเห็นอยู่ว่าความตายมาจ่ออยู่ในทุกลมหายใจเข้าออกแล้ว ถ้าไม่เร่งสั่งสมความดีเอาไว้ เกิดความดีไม่พอทำให้ตายไปแล้วต้องเกิดใหม่ ก็ต้องมาเวียนว่ายตายเกิดทนทุกข์ไม่รู้จบเช่นนี้อีก ดังนั้นไม่ว่าจะกลับมาดึกดื่นเที่ยงคืนขนาดไหนก็ตาม จะเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าขนาดไหนก็ตาม หลวงปู่ต้องสร้างสมความดีที่เคยทำเป็นปกติให้ครบถ้วนสมบูรณ์เสียก่อน แล้วถึงจะยอมเข้าจำวัดหลับนอนเช่นคนปกติทั่วไป

จากที่ได้กล่าวมาแล้วว่า หลวงปู่ท่านสั่งสมบุญกุศลให้ ทาน ศีล ภาวนา มาวันแล้ววันเล่า เดือนแล้วเดือนเล่า ปีแล้วปีเล่า โดยไม่มีการเบื่อหน่าย เราทั้งหลายซึ่งมีความดีไม่เท่ากับหลวงปู่ ก็ควรจะเลียนแบบปฏิปทานี้ ในการไขว่คว้าหาความดีทุกอย่างใส่ตัวของเรา เพราะไม่แน่ว่าความตายนั้นจะมาถึงเราเมื่อไร

ถ้าท่านทั้งหลายทำตามปฏิปทา ที่พระเดชพระคุณหลวงปู่มหาอำพันได้กระทำให้ดูเป็นตัวอย่าง ก็แปลว่าท่านทั้งหลายได้เดินตามรอยของพระสุปฏิปันโน ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นผู้ที่ชำระจิตใจของตนให้ผ่องใสจากกิเลสได้ เราเองเมื่อเดินตามรอยของท่าน ในที่สุดเราก็สามารถที่จะชำระจิตใจของเราจากกิเลสได้เช่นเดียวกับท่าน

สำหรับตอนนี้ก็ขอให้ท่านทั้งหลาย กำหนดดู กำหนดรู้ ลมหายใจเข้าออกของตนพร้อมกับคำภาวนาและพิจารณาตามอัธยาศัย จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา


พระครูวิลาศกาญจนธรรม
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านวิริยบารมี
วันอาทิตย์ที่ ๘ มกราคม ๒๕๕๕