[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "สมัยก่อนพอลูกสาวอายุได้ ๑๖ - ๑๘ ปี พ่อแม่ก็มานั่งเครียดว่าเมื่อไรลูกจะแต่งงาน ส่วนสมัยนี้อายุ ๓๐ - ๔๐ ปีแล้วก็ยังไม่แต่ง

สมัยก่อนความจำเป็นบังคับ เพราะผู้หญิงแทบจะไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย จะอยู่ได้ต้องมีครอบครัว ถ้าหากว่าพ่อแม่ชราลงแล้วไม่มีคนเลี้ยง ถึงเวลาพอลูกอายุ ๑๕ , ๑๖ , ๑๗ ปี โดยเฉพาะ อายุ ๑๘ ปี แล้วไม่แต่งนี่ พ่อแม่เริ่มเครียด กลัวลูกจะค้างเรือน สมัยก่อนใช้คำว่า "ค้างเรือน" สมัยนี้อายุ ๔๐ ปียังอยู่กันเฉย ๆ ไม่มีใครเครียด เพราะผู้หญิงสมัยนี้ทำมาหากินเอง ไม่ต้องอาศัยผู้ชายเลี้ยง

ไม่อย่างนั้นจะเหมือนเมื่อโยมสักครู่ที่มาสารภาพว่า "หลวงพ่อครับ..ที่บอกว่าอยู่คนเดียวเปลี่ยวกายแสนสบายแต่ไม่สนุก อยู่สองครองทุกข์ถึงสนุกแต่ไม่สบาย ผมกำลังเจอเต็ม ๆ" บอกไปว่า อ๋อ..แสดงว่าคุณกำลังสนุกอยู่ละสิ แสนสนุกแต่ไม่สบาย

จะว่าไปแล้วการมีชีวิตครอบครัวเป็นเรื่องที่หนักมาก เพื่อน ๆ รุ่นเดียวกับอาตมาอายุ ๕๓ - ๕๔ ปีนี่ เวลาไปนั่งคู่กับเขาอาตมากลายเป็นลูกชายเขาไปเลย เขาเครียดเรื่องครอบครัวจนดูแก่มาก ตอนงานที่วัดเขาวง อาตมาเจอเพื่อนเลยเรียกมาถ่ายรูปคู่ บอกว่าเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน คนอื่นเขายังงง ๆ ว่าใช่หรือ ?

ถ้าคิดว่าดูแลตัวเองได้ การอยู่คนเดียวนั้นสบายทุกคน อาตมาเองสมัยก่อนก็ได้ยินคนแก่พูดอยู่เรื่อย "ไม่แต่งการไม่แต่งงาน เดี๋ยวแก่ตัวไปไม่มีใครดูแลนะ" อาตมาก็ชอบคิดแผลง ๆ ถ้าแต่งไปแล้วเราต้องไปดูแลเขา แทนที่เขาจะมาดูแลเรา จะไม่ยิ่งทุกข์กว่าหรือ ?

ตัวเลขสถิติผู้หญิงไทยปัจจุบัน ๑๘ เปอร์เซ็นต์ไม่แต่งงาน นี่ยังน้อยนะ สถิติของญี่ปุ่นน่ากลัวมาก ๓๙ เปอร์เซ็นต์ไม่แต่งงาน เขาถือว่าอยู่คนเดียวได้ เพราะผู้ชายญี่ปุ่นถ้าหากว่าแต่งงานแล้ว เขาจะเป็นเจ้านาย ทุกอย่างให้ผู้หญิงทำหมด เพราะฉะนั้น..ผู้หญิงญี่ปุ่นที่เขาทำงานเองได้ ทำอะไรเองได้ เขาเลยไม่แต่งงาน

หลวงตาวัชรชัยท่านเคยเปรียบไว้ว่า ทำงานเหนื่อยนอกบ้านมาด้วยกัน พอกลับมาถึงบ้านแทนที่จะช่วยเมียถูบ้าน รดน้ำต้นไม้ ดันมานั่งไขว่ห้างอ่านหนังสือพิมพ์ รอเมียทำกับข้าวให้กิน พอทำกับข้าวเสร็จเมียยังต้องมาถูบ้านอีก แบบนี้ก็ตายสิ..อยู่ที่ทำงานมีเจ้านายแล้ว กลับบ้านยังมาเจอเจ้านายอีก แบบนี้ไม่แต่งดีกว่าว่ะ..!"