[เถรี]

"อาจารย์ท่านคิดแบบนักวิชาการ ท่านคิดว่าชาวบ้านรักเทิดทูนในหลวงมากเกินไป คำว่ามากเกินไปนี่เป็นในสายตาของท่านอาจารย์นะ แต่ถ้าในความรู้สึกของพวกเรายังรู้สึกว่าน้อยเกินไป..ใช่ไหม ? ท่านคิดว่ามากเกินไปแล้วในหลวงพระองค์ต่อไปจะลำบาก..ไม่ลำบากหรอก ก็ประคับประคองกันไประยะหนึ่ง ถ้าพระองค์ท่านทรงงานให้เห็นว่าทุ่มเทเพื่อประชาชนอย่างไร เดี๋ยวความศรัทธาเลื่อมใส ความจงรักภักดี ความเทิดทูนก็จะมาเอง

เราลองนึกถึงในหลวงรัชกาลที่ ๘ ครองราชย์ตั้งแต่พระองค์น้อย ๆ ยังเป็นเด็กเล็กอยู่แท้ ๆ ต้องมารับภาระทั้งบ้านทั้งเมือง ด้วยความที่ในหลวงรัชกาลที่ ๘ ได้รับการอบรมสั่งสอนจากสมเด็จพระบรมราชชนนีอย่างเข้มงวด พระองค์ท่านจึงวางพระองค์ได้ถูกต้อง ออกต้อนรับคณะทูตานุทูตต่าง ๆ หลังจากขึ้นครองราชย์ พระองค์ท่านยังวางพระองค์ได้ชนิดเหมาะสมทุกประการ เรียกง่าย ๆ ว่าไม่อายใคร

พอเจริญพระชันษาขึ้นมา จนกระทั่งบรรลุนิติภาวะ ความจงรักภักดีของคนก็มากขึ้น ๆ อยู่ ๆ ก็เหมือนกับฟ้าผ่า..! พระองค์เสด็จสวรรคต ไม่ใช่แต่ในรั้วในวังเท่านั้น คนข้างนอกก็ร้องไห้กันทั้งบ้านทั้งเมือง"