[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "เมื่อครู่อาตมานั่งเตรียมการสอนปริญญาตรีล่วงหน้า ๒ อาทิตย์และออกข้อสอบเสร็จแล้ว เทอมนี้ก็สบาย เอาไว้เทอมหน้าไปตกระกำลำบากใหม่ เทอมนี้ต้องสอนวิชาใหม่ ทำให้ต้องเตรียมการสอนอาทิตย์ต่ออาทิตย์ เทอมหน้าจะต้องสอนวิชาวิสุทธิมรรค มีแต่วิชาที่ชาวบ้านเขาไม่อยากสอนกันทั้งนั้น

อาจารย์ที่เคยสอนท่านบอกว่า “เข้าไม่ถึง..อธิบายไปอย่างไรก็ไม่รู้เรื่อง ตัวเองยังไม่เข้าใจ แล้วลูกศิษย์จะรู้เรื่องได้อย่างไร ? ” แล้วก็สรุปว่า “พระครูเล็กรับไปหน่อยนะครับ” อาตมาซวยทุกที อยากจะบอกว่าอาตมาเป็นคนเหลือเลือก อะไรที่ชาวบ้านเขาเลือกเหลือแล้วเขาก็จะยกให้ ความจริงเป็นของที่ดีที่สุดนะ แต่คนไม่เห็นคุณค่า ถ้าอาตมาไม่สอนวิชานี้ ก็จะมีคนอื่นกัดฟันสอน แล้วก็นั่งหาวทั้งอาจารย์และลูกศิษย์เพราะไม่รู้เรื่องทั้งคู่..!

วิสุทธิมรรคมี สีลนิเทศ สมาธินิเทศ ปัญญานิเทศ ๓ เล่มหนา ๆ เลย เฉพาะศีลอย่างเดียวเขาบอกว่าศีลมีกี่รูปแบบ ศีลอย่างเดียวก็ท่องกันหูดับตับไหม้แล้ว ความจริงไม่ใช่สิ่งที่จะต้องไปท่องกัน เพราะว่าศีลเป็นสิ่งที่ต้องปฏิบัติ ส่วนใหญ่แล้วเขาหลงประเด็นไปท่องกัน

แบบเดียวกับ ท่านอาจารย์พลตรีเฉลิมชัย เสียงใหญ่ ท่านสอนพระอภิธรรมปิฎก ลูกศิษย์ของท่านคนหนึ่งติด I อาจารย์ท่านก็ให้มาซ่อม ซ่อมเท่าไรก็ไม่ผ่าน เพราะลูกศิษย์ไม่สนใจที่จะเรียน ท้ายสุดท่านอาจารย์ก็บอกว่า “เอาอย่างนี้แล้วกัน พระคุณท่านเข้าไปอยู่ในโบสถ์ อีก ๒ ชั่วโมงค่อยออกมา จะอยู่อย่างไรก็เป็นเรื่องของพระคุณท่าน ถ้าอยู่ในโบสถ์ได้ครบ ๒ ชั่วโมงเดี๋ยวผมจะแก้ I ให้” แล้วท่านก็ไปแอบดู

ท่านบอกว่า “โอ้โห..ท่านเดินพล่านไปหมด ผมไม่นึกเลยว่าพระระดับเจ้าอาวาส ระดับเจ้าคณะตำบล กระทั่งสมาธิสักนิดหนึ่งยังไม่มีเลย” เป็นอาตมาอยู่ในโบสถ์ ๒ ชั่วโมงหวานหมูแน่ จะนั่งจนท่านอาจารย์ให้ A เลย"