พระอาจารย์พูดถึงการขนแบบหล่อพระสมเด็จองค์ปฐมหน้าตัก ๒๑ ศอกว่า "ใครมีรถพ่วงให้เช่าสัก ๒ คันไหม ? วิ่งจากทองผาภูมิไปจังหวัดศรีสะเกษ ขนแบบพระไปให้วัดโนนผึ้งเขาหน่อย นี่เป็นมารยาทในการสร้างพระรุ่นนี้ คือใครที่สร้างพระรุ่นนี้เสร็จแล้ว จะต้องออกค่าขนส่งแบบไปให้วัดต่อไป พอวัดนั้นสร้างเสร็จก็ต้องออกค่าขนส่งไปให้วัดอื่นต่อไปอีก
ทั้งแบบพระและเครื่องไม้เครื่องมือรวมนั่งร้าน เต็ม ๒ คันรถพ่วง ก็คือ ๔ คันรถสิบล้อ ตอนนี้กำลังถามร้านขายวัสดุก่อสร้างอยู่ว่า จะสละเวลาให้สัก ๒ วันได้ไหม ? จะขอเช่ารถหน่อย
ช่างทำพระชุดนี้เขาเป็นมืออาชีพจริง ๆ กินนอนอยู่หน้างานเลย ทางวัดของเราต้องให้แม่ชีทำอาหารไปส่ง เฉพาะพระที่มาช่วยสร้างก็ ๒๐ รูป แล้วเขาก็วิ่งไปวิ่งมาอยู่กับขบวนนี้ รับสร้างพระทั่วประเทศ ตอนนี้สร้างไป ๒๐ องค์แล้ว ความจริงคิวของวัดท่าขนุนเป็นอีก ๒ ปีข้างหน้า แต่ธรรมะจัดสรร วัดทางด้านอุดรธานีเขาไม่พร้อม แต่คิวลงตัวแล้ว ถ้าไปแทรกคิวลัดให้วัดอื่น ก็เกรงว่าวัดอื่นจะรับไม่ทัน แต่วัดท่าขนุนไม่เกี่ยง เตรียมตัวทันอยู่แล้ว คุณลัดให้ผมเร็วขึ้นได้เท่าไรก็ยิ่งดีเท่านั้น
วันแรกก็ขลุกขลักนิดหน่อย เพราะเขานัดว่าจะมาถึงวันที่ ๒๖ ปรากฏว่ามาวันเป่ายันต์เกราะเพชรพอดีเลย เมื่อเป็นวันเป่ายันต์ฯ งานจึงเต็มไม้เต็มมือ หาคนไปขนแบบพระลงได้ยาก ยังโชคดีที่โยมและพระจำนวนหนึ่งออกไปช่วย เขาบอกว่าไม่นึกว่าคนจะมากขนาดนั้น คิดว่าลงแบบกันเป็นวัน เพราะของ ๔ คันรถสิบล้อ ปรากฏว่าพวกเราไปมะรุมมะตุ้มช่วยกัน แค่ประมาณ ๒ ชั่วโมงก็เสร็จแล้ว"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 20-07-2012 เมื่อ 15:15
|