[เถรี]

สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าหากเราตั้งใจทำ ก็จะทำให้สามารถเกิดฤทธิ์ เกิดอภิญญา ทำในสิ่งที่มนุษย์ทั่ว ๆ ไปไม่สามารถจะทำได้ แต่มีส่วนที่น่าหวาดหวั่นอยู่ก็คือ เรามักจะไปหลงติดอยู่ตรงนั้น เพราะว่าเมื่อเวลาที่เราทำได้ คนอื่นจะเห็นเป็นผู้วิเศษ ต้องการที่จะให้ช่วยในเรื่องนั้น ต้องการที่จะให้ช่วยในเรื่องนี้ ต้องการจะเห็นแบบนั้น ต้องการเห็นแบบนี้ เราไม่สามารถสนองกิเลสคนให้ได้ทุกคนโดยครบถ้วนสมบูรณ์ เพราะว่าเรื่องของคนคือเรื่องของโลก เรื่องของโลกคือเรื่องที่หนักเกินกว่าที่เราจะแบกเอาไว้ไหว เราจะต้องตัดที่ตัวเอง จะต้องละที่ตัวเองเท่านั้น เราจึงจะสามารถล่วงพ้นกองทุกข์ไปสู่พระนิพพานได้

ดังนั้น...เราจะต้องไม่ลืมกฎเกณฑ์กติกาของความเป็นพระอริยเจ้า ก็คืออย่างน้อยเราจะต้องรักษาศีลทุกสิกขาบทตามสภาพของเราให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ ไม่ยุยงส่งเสริมให้ผู้อื่นละเมิดศีล ไม่ยินดีเมื่อเห็นผู้อื่นละเมิดศีล ต้องมีความรู้สึกตัวอยู่เสมอว่าเราจะต้องตาย ถ้าหากว่าเราตายเมื่อไรเราขอไปพระนิพพานที่เดียว และทำความเคารพใน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ให้แน่นแฟ้นจริงใจ ไม่ล่วงเกินด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ ทั้งต่อหน้า และลับหลัง

ถ้าหากว่ากฏเกณฑ์กติกาเหล่านี้อยู่ทรงในใจของเรา โอกาสที่ท่านทั้งหลายจะล่วงพ้นจากกองทุกข์ถึงจะมีได้ ไม่เช่นนั้นต่อให้ได้อภิญญา ๕ สมาบัติ ๘ สำแดงอิทธิฤทธิ์ได้มหัศจรรย์เพียงใดก็ตาม ท่านทั้งหลายก็ยากที่จะพ้นจากทุคติได้ เพราะว่าอภิญญาสมาบัติเหล่านั้น ส่วนใหญ่แล้วเป็นไปในด้านโลกียอภิญญา ไม่ใช่ในเรื่องของการหลุดพ้นจากการทุกข์

ลำดับถัดต่อไปขอให้ทุกท่านตั้งใจภาวนาและพิจารณาตามอัธยาศัย จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านเติมบุญ
วันอาทิตย์ที่ ๘ เมษายน ๒๕๖๑
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย รัตนาวุธ)